Dit artikel is gepubliceerd in Paravisie November 2012

Jeugdervaringen.

Met mijn vader ging ik eens op bezoek bij tante Betsie*, een vrouw die heel oud en dement was en in de psychiatrische inrichting in Zuidlaren woonde. De sfeer in de inrichting was bedroevend. Mensen stonden te praten tegen lucht, anderen jammerden en schreeuwden en een oud mannetje vloog mij om de hals in de veronderstelling dat ik zijn kleindochter was. Die zal ook wel een jaar of acht geweest zijn en misschien vonden haar ouders het niet verstandig om haar mee te nemen. Als paranormaal kind keek in mijn ogen uit. Sommige mensen waren daadwerkelijk schizofreen en psychotisch. Mijn vader had me uitgelegd wat dit betekende. Andere patiënten hadden een totaal ander probleem, en dit werd niet onderkend door de artsen. Ik hoorde bij sommige mensen stemmen buiten hen en wist dat hier iets heel anders aan de hand was. Deze mensen waren niet gestoord, maar werden belaagd door iets duisters dat voor mij ook zichtbaar was. In de auto op weg naar huis besprak ik dit met mijn vader. Hij zei dat hier helaas niets aan te doen was omdat de meeste psychiaters hier niet in geloofden. Ik voelde me machteloos.
Nog geen jaar later gingen mijn ouders samen met mij en mijn zusjes op bezoek bij mensen die een volwassen dochter (mevrouw Klaver*) hadden die geestelijk gestoord was.

Ze kreeg elektroshocks om een deel van haar geheugen te wissen en had hierdoor erge hoofdpijnen. De moeder van mevrouw Klaver had mijn ouders verteld dat ze de artsen zeiden dat ze schizofreen was. Mevrouw Klaver beweerde dat er twee geesten in haar zaten die de hele tijd akelige dingen fluisterden en weigerden weg te gaan. Mevrouw Klaver zat die dag gewoon met haar ouders koffie te drinken en wij kinderen gaven haar een hand. Toen ik haar aanraakte hoorde ik twee fluisterstemmen om haar hoofd heen. Ik wist inmiddels dat wanneer ik deze stemmen ook hoorde, er iets anders aan de hand was dan een geestelijke stoornis. De stemmen kwamen in een dergelijke situatie niet van een afgesplitst deel van de persoonlijkheid zelf maar er was sprake van entiteiten die mensen het leven zuur maakten.

Hetzelfde machteloze gevoel als in Zuidlaren overviel me en ineens wist ik dat de stemmen mijn gedachten konden lezen. Ik sommeerde ze in mijn gedachten om onmiddellijk mevrouw Klaver te verlaten. Ik deed dit vanuit mijn eigen referentiekader, namelijk zoals Jezus het in de Bijbel deed. Een van de entiteiten schoot eruit en mevrouw Klaver gooide het tafeltje met koffie kopjes en schoteltjes omver. Ze rende de kamer uit. Ik wist dat de andere entiteit niet bij mij in de buurt wilde zijn. Later hoorde ik van mijn moeder dat mevrouw Klaver beweerde bevrijd te zijn van één van de twee belagers. Ik had mijn ouders verteld wat er gebeurd was. Ze hadden al een vermoeden dat ik iets gedaan had en ze vonden het heel erg dat de artsen niet geloofden wat mevrouw Klaver gezegd had. Ik wilde het karwei heel graag af maken, maar door bezorgdheid van mijn moeder die me veel te jong hiervoor achtte heb ik mevrouw Klaver nooit meer gezien.

De kerk, de psychiater en de charismatische beweging.

Ook al zijn de christelijke kerken gefundeerd op de Bijbel, tegenwoordig geloven ze vaak niet meer in demonen, bezetenheid en zelfs niet eens meer in het bestaan van Engelen. De meeste kerken zijn meegegroeid (als je tenminste van groei mag spreken) met onze op ratio gebaseerde maatschappij en onderschrijven de theorieën van de psychiatrie omtrent de geestelijke aspecten van het leven. Een mooi voorbeeld van de opvattingen van de psychiatrie over bezetenheid vind ik het proefschrift "Van bezetenheid tot dissociatie" (1998)(Rijksuniversiteit Groningen) van Stefaan Baeten. Hierin wordt er een in mijn ogen te simpele vergelijking gemaakt tussen bezetenheid en dissociatie (vroeger meervoudige persoonlijkheid genoemd). Stefaan Baeten vergelijkt de priester van vroeger die een bezeten persoon behandelt door middel van exorcisme, met de psychiater van vandaag die de deelpersoonlijkheden van een meervoudige persoonlijkheid weer tot een geheel weet te vormen. Natuurlijk zijn er talloze overeenkomsten tussen bezetenheid en de geestelijke stoornis meervoudige persoonlijkheid/dissociatieve persoonlijkheid, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Sterker nog, mocht Stefaan Baeten gelijk hebben, laten we dan alsjeblieft de priester in het zwart weer uit de kast halen, want een exorcisme zou heel wat sneller en effectiever zijn dan de eindeloze gesprekken die de dissociatieve persoon met zijn hulpverlener voert.

Bovendien vind ik het ook nogal een verschil tussen het "eruit gooien"van één of meerdere entiteiten en het doen samenvoegen van een aantal deelpersoonlijkheden tot een consistente vaste persoon. Zowel de kerk als de psychiatrie beschouwt bezetenheid dus als iets dat niet meer van deze tijd is. De bezeten persoon is in hun ogen eigenlijk iemand die een geestelijke stoornis heeft en kan door middel van medicatie en psychologische begeleiding geholpen worden. Het trieste hiervan is het feit dat indien een mens belaagd wordt door entiteiten en vervolgens verdoofd wordt door medicatie, deze persoon een nog gemakkelijker prooi is voor indringers.

De charismatische kerk gelooft nog wel in demonen, maar het nadeel van deze kerk is dat ze overal demonen ziet. Zonder alle charismatische bewegingen over één kam te scheren, zijn kerken zoals bijvoorbeeld de pinkstergemeente wat het onderwerp demonen betreft doorgeslagen naar de andere kant. Wanneer je een gezond gevoel voor eigenwaarde hebt, word je daar gezien als iemand die van de demon van eigenwijsheid moet worden bevrijd.Wanneer je hormonale migraine hebt, heb je een demon in je hoofd zitten en heb je een gezond stel hersenen dan willen ze je met alle liefde bevrijden van de "demon van redenatie". Zelfs een simpele verkoudheid wordt beschouwd als een demonische aanval. Voordat je dus van je psychiater naar een charismatische kerk vlucht, kun je beter goed realiseren of je echt lid wilt worden van een sekte waar je je ring met halfedelsteentje moet verbranden omdat halfedelstenen ook al verdacht zijn en wellicht een demon aantrekken.

Wat kun je dan wel doen indien je door een entiteit/entiteiten wordt belaagd?

Realiseer je dat het meestal niet zo werkt dat je van de éne op de andere dag overgenomen bent door een entiteit. Mocht je belangstelling hebben voor contact met je innerlijke gids of aan het channelen zijn geslagen, dan is het verstandig om preventieve maatregelen te nemen. Check altijd of de gids met wie je communiceert een hogere entiteit is of niet. Laat een entiteit die dwingend is nooit toe in je leven. Realiseer je dat jij de kapitein op eigen schip bent en jij degene die bepaalt wie wel en wie niet in je huis/leven mag komen.
Er zijn verschillende manier om je af te schermen. Omring jezelf met wit licht en zorg dat je alleen channelt wanneer je goed in je vel zit en uitgerust bent.
Wanneer je een psychische stoornis hebt (gehad), is het sowieso beter niet te channelen omdat je in dit geval geen enkel risico mag nemen. Wanneer je nog niet genezen bent van een trauma geldt hetzelfde.
Wanneer je drugs of teveel alcohol gebruikt (hebt), of wanneer je redelijk zware medicatie slikt (antipsychotica, anti-depressiva, kalmeringsmiddelen etc., paracetamol kan niet zoveel kwaad) kan je aura poreus zijn en dan is het raadzaam om je (vooralsnog ) niet met bovenzinnelijke dingen bezig te houden. Vergelijk je aura in een dergelijke situatie bijvoorbeeld met een huis waarvan alle ramen open staan, indringers kunnen heel gemakkelijk binnenkomen.

Mocht het echter al zover zijn dat je last hebt van een entiteit dan heeft het weinig zin om jezelf eindeloos kwalijk te nemen dat je in een dolle bui meegedaan hebt aan een avondje glaasje draaien, maar is het raadzaam om snel hulp te zoeken. Hoe eerder hoe beter zelfs. Zolang de medische wereld in Nederland nog niet echt open staat voor spirituele zaken, en de kerk grotendeels ook niet meer, is het beter om op zoek te gaan naar een paranormaal genezer die ervaring heeft met deze materie.

* De namen Betsie en Klaver zijn gefingeerd i.v.m. privacy.

Irma Ellens Maat.