De meesten van ons weten dat dit het jaar van de waarheid is. De omslag is natuurlijk al langer gaande, maar in dit jaar zullen er belangrijke gebeurtenissen zijn die definitief de nieuwe tijd inluiden. Wat als ik je zeg dat februari 2012 een belangrijke maand wordt als we het over dit onderwerp hebben. Velen die bij hun gevoel zijn voelen al dat er iets staat te gebeuren, iets groots. De stilte die af en toe goed voelbaar is energetisch en lijkt een voorbode te zijn voor de storm die gaat komen. Mag ik het zo zeggen; de lichtstorm die gaat komen.

Iedereen gaat nog gewoon naar zijn werk, doet de dingen zoals hij het altijd doet, eet en spreekt zoals hij altijd doet, totdat er iets gebeurt wat er voor zorgt dat alles anders is. Niets voelt meer hetzelfde en iedereen zal gedwongen zijn na te denken over de koers die hij vaart op dit moment in zijn leven en of dit wel de juiste is of dat hij belangrijke keuzes moet maken om werkelijk naar zijn hart te leven.

Het mooie van een opschudding is dat mensen de betrekkelijkheid van het leven gaan inzien en dieper van binnen voelen dat ze iets kostbaars in handen hebben en dat is leven op deze planeet aarde in een mooi geschapen lichaam. Wie geniet er nog? We zijn verworden tot makke schapen die vaak alleen nog maar doen wat anderen vinden dat goed voor ze is. We weten niet eens meer wat ons werkelijk blij kan maken en hoe rijk we het eigenlijk hebben met name hier in Nederland, dan heb ik het in eerste instantie over voedsel, onderdak, kleding en sociale voorzieningen.

Ik zou bijna zeggen het is de hoogste tijd dat we wakker geschud worden met name voor diegene die nog niet wakker waren. Mensen weten soms zelf niet eens meer dat ze diep in hun hart ongelukkig zijn en vertonen jaloers gedrag naar diegene die al wel het geluk in zichzelf hebben gevonden. Ze denken en laten aan de buitenkant zien, kijk mij eens alles goed voor elkaar hebben, ik heb een mooi huis, een goede baan, een leuk gezin, ik kan lekker naar de wintersport, maar ondertussen is er armoe, van binnen is er gevoelsarmoede.

Ze leven alleen maar voor de buitenkant, vinden het heel belangrijk hoe anderen ze zien en ondertussen leven ze hun eigen illusie. Echt praten komt er niet meer van, je wordt zo meegenomen in de sleur van alle dag en je vindt het eigenlijk wel veilig zo, want hoe moet je het anders doen? Dat is vaak ook nog eens de moeilijkheidsgraad.

Als je altijd leeft naar de wens van anderen, of dat nu je ouders, je schoonouders of je vrienden zijn, dan weet  je uiteindelijk niet meer wat je zelf eigenlijk belangrijk vindt en waar jij een goed gevoel bij krijgt. Plus het feit dat er in het collectief een groot taboe heerst op het voor jezelf kiezen. Mensen die hun eigen gang gaan worden niet geduld in een groep.

De groep, dat kunnen vrienden, familie of collega’s zijn, bestaat bij de gratie dat zo’n beetje iedereen vindt wat jij ook vindt. Anders denkenden worden al gauw buitengesloten en verstoren het groepsgedrag en groepspatroon.

Leve de mensen die al voor zichzelf hebben leren kiezen en ondanks de tegenwind hun eigen pad zijn gegaan. Ik weet dat er vele voorlopers zijn die al gekozen hebben om hun eigen leven zo vorm te geven zoals goed voelt voor ze. Ze zijn er al een gelukkiger mens door geworden en hebben de weg voorbereid voor al die anderen die uiteindelijk ook ooit zullen volgen.

Marjon van Vliet