De dood blijft, door de gehele menselijke geschiedenis heen, een fascinerend fenomeen.

Wat gebeurt er op het precieze moment van onze dood? Is er leven na de dood? Zo ja, waar gaan we dan als ziel naartoe? Ieder mens heeft zich bovenstaande wel eens afgevraagd. Ieder mens heeft er ook zijn eigen opvattingen, ideeën en overtuigingen over.

Mijn tienerdochter vroeg mij onlangs hoe ik erover dacht. De pubertijd is niet alleen een heel turbulente periode voor een kind, het is tevens een heel speciale, vormende fase in ons mens zijn. Een kind wil niets liever dan veiligheid, zekerheid en bevestiging. Ik wilde graag haar vraag beantwoorden, hoe ik dacht over de dood(en daarmee hopelijk ook een stukje angst wegnemen); de informatie en de wijsheden delen met haar, die mij in de loop van mijn leven, en vorige levens, zijn toevertrouwd door de verschillende, bijzondere mensen en situaties die ik op mijn pad mocht tegenkomen. Het is een prachtig, oneindig leerproces.

Waar ik echt in geloof is dat de menselijke dood niet het eind is van al, slechts het einde van de lichamelijke vorm van het zijn. Ik ben het dan ook niet echt eens met de term ‘dood’.
Transformatie zou een veel betere uitdrukking zijn. Want dat is precies wat het is.

Mensen bestaan uit twee delen: een geest-ziel van vuur, en een fort van vlees. Wanneer het vlees sterft, houdt de geest-ziel niet op te bestaan. Het verandert slechts de toestand van zijn bestaan.
Hoe weet je dat zo zeker? Vroeg mijn dochter.

Stel je een meer voor tijdens een droge, hete zomer, met daarboven een wolkenloze, blauwe hemel. We hebben het allemaal wel eens gezien.
Dagelijks zal het waterniveau van het meer dalen. Waar gaat het water naartoe?
Mijn dochter haalde haar schouders op.

Onthoudt wat er altijd gebeurt. Elke dag is er minder water, maar dan, uiteindelijk, beginnen zich wolken te vormen, in die hete, heldere lucht. Op den duur zal het gaan regenen, en de regen vult het meer weer aan. Het water in het meer had dus niet opgehouden te bestaan, niets houdt op te bestaan. Het had slechts de toestand gewijzigd van zijn bestaan. Het meerwater werd een watergeest, werd opgenomen in de wolken, ruste daar een tijdje, en viel daarna als regen weer neer om zo opnieuw een deel van het meer te worden.

Zo gaat het met alle geesten/zielen, inclusief die gehuisvest zijn in jouw vlees en het mijne. Het lichaam laat ons vrij- in ons geval d.m.v. de dood- en we begeven ons verder door de cycli van het bestaan.
Maar waarom moet er überhaupt dood zijn?
Kijk opnieuw naar de natuur. Stel je een bos voor.
Als er nooit een boom zou doodgaan, zou het bos zo dichtbegroeid zijn dat de bomen zouden bestaan in een verstikkende, lichtloze horror.
Er zou dicht bij de grond geen licht zijn om jonge zaailingen aan te moedigen te groeien. Er zouden alleen oude bomen zijn, die maar ouder en ouder werden, uitdrogend, splijtend, rottend, gemarteld door insecten, met geen enkele uitweg of manier om hun geest-zielen te laten ontsnappen en opnieuw te beginnen.

Observeer in plaats daarvan eens wat er gebeurt wanneer een boom sterft. Op z’n oude dag zijn de wortelen van de boom al behoorlijk gekrompen, zodat ze niet meer zo’n groot stuk aarde omvatten als ze deden in hun jeugdige kracht. Dit is een van de wegen waarop de bron de boom voorbereid op zijn dood.

De wind komt en laat de Oude met zacht gemak omvallen, waarna de krachten van de destructie zorgen voor het verval, waardoor de boom opnieuw een deel zal worden van de aarde. Waar de oude boom is neergevallen, zullen nieuwe bomen groeien, gevoed door zijn vervallen ‘lichaam’, terwijl zijn geest-ziel zijn weg vervolgt en verder gaat.

Op die manier houden de krachten van constructie en destructie de cyclus van het bestaan draaiende, laten ze geest-zielen vrij en herhuisvesten ze, zodat ieder een kans heeft te groeien en zichzelf te uiten op manieren die passen bij hun aard, tegelijkertijd een deel blijvend van het geheel.
We zwemmen door geest-zielen zoals we door lucht zwemmen. Geest-zielen gevangen tussen menselijke levens, geest-zielen die nooit mensen zijn geweest, en dit ook nooit zullen worden. Dierlijke geest-zielen, boom geest-zielen, water geest-zielen. Geest-zielen van ruimte. Geest-zielen die zo verschillend zijn van onszelf dat we ze net zo min kunnen begrijpen als wolven regenbogen kunnen begrijpen.
Toch delen allen de gemeenschappelijkheid van het zijn, en allen dwingen ze respect af.
Door ons bewustzijn te verhogen en door spiritualiteit gaan,(en kunnen), wij alles begrijpen. Alles wat wij allemaal eens geweten hebben; het is geen nieuwe kennis.

En de aarde? Blijft zij ook bestaan? Waarom zorgen de machthebbers van de wereld niet beter voor de aarde…?
Omdat sommigen denken dat de aarde van hen is. Dat ze er mee kunnen doen wat ze willen.

Wat zij niet willen begrijpen is dat de aarde ook al bezig is haar ‘toestand’  van bestaan te wijzigen. Denk hierbij aan het verhogen van de frequenties, het proces van ontwaken, ten goede van hen die wel begrijpen, die zich bewustzijn. Ze zal zichzelf beschermen tegen het onrecht dat haar nu wordt aangedaan. Een van de lessen die negatief gepolariseerde mensen moeten en uiteindelijk zullen leren is:

De aarde is niet van de mens, wij zijn van de aarde. Een deel van al dat is.
Onze moeder aarde voorziet in alle behoeften van de mens, er hoeft geen armoede, of honger te zijn. Geen pijn en lijden. Dat zijn zaken die gecreëerd worden door mensen die hun connectie met de aarde verloren zijn, die hun verbinding met hun medemensen en het universum vergeten zijn. Niet door de aarde. Zij die de macht in handen hebben nemen en nemen, delen de aarde op in stukken waarvoor vervolgens veel geld opgehoest moet worden door ons aardbewoners, zoals belasting bijvoorbeeld. Met andere woorden; wij moeten ervoor betalen om op onze eigen aarde te mogen wonen, en ervan te leven! Betalen niet alleen met geld, maar ook in schrijnende gevallen met ons leven. Een groot onrecht wordt ons aangedaan, een groot onrecht wordt de flora en fauna op aarde aangedaan, door onze eigen hebzuchtige, op macht beluste, negatief gepolariseerde, soortgenoten.

Op deze prachtige aarde wonen, en ervan te leven, het is ons GEBOORTERECHT als mens, als deel van al dat is!

Hier op aarde leer je het mysterie van dood en wedergeboorte, de kracht van het leven. Bewustwording kan gezien worden als een spiritueel pad van magie. De kunst van goed leven vraagt dat men weet hoe men zowel actief als passief kan zijn, hoe men zich met de wereld inlaat en eraan kan bijdragen, hoe je je ontspant, en het leven om je heen kunt loslaten en laten stromen. Dit geld ook voor het diepe bewustzijn, om dit te kunnen toepassen moet je leren passief te kunnen zijn, hoe je de zegeningen van het leven tot je kunt laten stromen en hoe je het leven positief  kunt beïnvloeden. Dit om al het goede te kunnen geven en te voelen. En onthoudt: Wij zijn spirituele wezens die een fysieke ervaring beleven op aarde.

Ook in dit geval, in deze spannende tijden, verandert onze aarde simpelweg haar toestand van bestaan; ze houdt dus niet op te bestaan, ze wijzigt simpelweg de toestand waarin ze nu bestaat. Daarmee het natuurlijke proces continuerend van de verschillende cycli en fases van het bestaan.

‘Het einde van alles markeert ook het begin van wat daarna komt. En zo zijn we beland aan het begin van wat volgt op het einde van de tijd. De oude tradities noemden dit de grote cyclus.’ Gregg Braden.

Liefde en licht voor jullie allen.

Marieke Pril.