Graag leg ik in dit webartikel uit waarom ik mijn besluit om geen zorgverzekering te willen afsluiten zie als een daad van verzet. Om dat te kunnen doen, begin ik bij de oorlog die in mijn ogen steeds heviger lijkt te worden. Wanneer deze oorlog precies is begonnen, is moeilijk te zeggen. Het is namelijk geen gewone oorlog, voor zover een oorlog al normaal kan zijn. Het is een informatieoorlog. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw werd deze informatieoorlog opeens duidelijk zichtbaar, maar alleen voor mensen die deze oorlog begrepen (en al geboren waren).

De geschiedenis van oorlogvoering is die van de ontwikkeling van wapens met steeds meer vernietigingskracht en met een steeds groter bereik. Dit geldt ook voor de informatieoorlog. De radio was het eerste massa-informatie-wapen waarmee de mensheid vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw onder vuur werd genomen. De meeste mensen zagen de radio helemaal niet als wapen, want het leeuwendeel van de afgevuurde munitie bestond uit geluid wat de mensen leuk vonden, zoals populaire liedjes en gesprekken gevoerd door bekende stemmen. En het overige werd vervolgens beschouwd als nuttige en betrouwbare informatie, zoals de nieuwsberichten en aanvankelijk ook zelfs de reclameboodschappen.

Voorafgaand aan de introductie van de radio werden de mensen voornamelijk bestookt via de kranten. Deze kranten bereikten echter vooral de hoogopgeleiden, terwijl de radio de gehele bevolking wist te bereiken.

Laten we, voordat we verder gaan, eerst even in kaart brengen wie nu de strijdende partijen zijn in deze informatieoorlog. De bezettende macht bestaat in de top uit een relatief kleine groep mensen die mondiale alleenheerschappij nastreeft. Via de controle over het geldsysteem heeft deze groep onder hen een machtspiramide gebouwd, waarmee ze steeds meer controle hebben gekregen over de financiële sector en alle winstgevende industrieën, zoals de olie-industrie, de wapenindustrie, de voedingsindustrie en de farmacie. Via deze controle kregen ze ook steeds meer macht over de nationale- en internationale overheden en over de mainstream media. Tegenwoordig controleren ze direct of indirect niet alleen het dagelijkse nieuws, maar ook alles wat daar omheen wordt uitgezonden en gepubliceerd via de massa-communicatie-wapens.

Na de radio volgde een veel geavanceerder massa-informatie-wapen, waarbij naast audio- ook video-informatie kon worden afgevuurd op de argeloze bevolking. De formule bleef daarbij hetzelfde. Geef de mensen wat we willen zien en horen, en voer ze tussendoor met propaganda, zo onopvallend mogelijk. Inmiddels is de televisie niet meer weg te denken uit de levens van de argeloze bevolking. Niet alleen in nagenoeg iedere woonkamer staat een ontvanger voor dit massa-informatie-wapen, ook in steeds meer slaapkamers (ook die van de kinderen) is dit beeldkanon te vinden.

Na de radio en de televisie kwam het internet. Bij zowel radio als televisie kan de machtspiramide de inhoud van de uitzendingen volledig naar hun hand zetten, en dat geldt ook voor de berichtgeving via de kranten en de bladen. Soms glipt er wel eens iets tussendoor wat de machtspiramide liever niet uitgezonden of gepubliceerd had willen zien, maar dat wordt dan altijd snel weer rechtgezet. Tot op heden is het de machtspiramide echter nog steeds niet gelukt om ook het internet volledig onder hun controle te krijgen. En op vooral dat speelveld vinden we dan ook de verzetstrijders die strijden tegen de heimelijke bezetting door de machtspiramide.

Eigenlijk dekt het woord 'tegenstander' niet de werkelijke lading. Het gaat namelijk niet om een strijd tegen de machtspiramide. Het gaat over het informeren van de argeloze bevolking over de macht van deze piramide en over de informatieoorlog die steeds heviger wordt of lijkt te worden. Deze machtspiramide is namelijk gebouwd op de schouders van de argeloze bevolking. Zodra de mensheid dit door begint te krijgen, dan zal deze machtspiramide als vanzelf in duigen vallen. Daar gaat de informatieoorlog dan ook over.

De strategie van de bezettende macht is het benadrukken dat alles 'normaal' is zoals het is. In feite proberen de bezetters via het gebruik van de massa-communicatie-wapens de massa op te leggen wat de norm is voor eigenlijk alles. Daarom is het in onze samenleving ook volstrekt normaal om veel alcohol te drinken, vaak fastfood te eten en op nog veel meer vlakken onbewust of onverantwoordelijk te leven.

De verzetstrijders proberen daarentegen de argeloze medemensen te laten zien dat ons leven op tal van manier allesbehalve normaal is. Het is namelijk niet normaal dat steeds meer mensen gezondheidsklachten krijgen. Het is ook niet normaal dat de verdeling van de welvaart steeds schever wordt. Het is eveneens niet normaal dat het idee van democratie is uitgehold tot een stiekeme dictatuur. En er is nog veel meer in onze dagelijkse werkelijkheid wat eigenlijk volstrekt abnormaal is, zodra we daar met kennis van zaken naar kunnen kijken.

Op tal van gebieden zijn inmiddels vele verzetstrijders actief. Sommige werken ondergronds. Anderen doen dat bovengronds, in alle openheid. Zelf heb ik even ondergronds gewerkt, in die periode dat ik niet met een vast adres stond ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie. Sinds ik wel weer met een woonadres te vinden ben in het GBA voer ik mijn verzetswerk bovengronds uit.

Op dit moment verzet ik me onder andere tegen de verplichting om een zorgverzekering af te sluiten. Ik merk dat veel argeloze medemensen mijn verzetsdaad niet begrijpen en in sommige gevallen zelfs afkeuren. Daarin zie ik heel duidelijk hoe goed de bezetters erin zijn geslaagd om de argeloze bevolking te laten geloven wat normaal zou zijn. In mijn ogen is een verplichte zorgverzekering namelijk volstrekt abnormaal. En dat kan ik ook bewijzen. Allereerst kan ik aantonen dat de zorg die wordt vergoed door deze verzekeringen voornamelijk is gebaseerd op misleiding en fraude. En verder kan ik hard maken dat deze zorg juist averechts werkt.

Misleiding: We hebben geen gezondheidszorg, maar een verzorgingsstelsel.

In zowel gezondheidszorg als verzorgingsstelsel zit het woord 'zorg'. Daarom wordt ook vaak alleen dat woord gebruikt. In werkelijkheid verwijst dit woord naar de verzorging van mensen met ziektesymptomen. Via dit verzorgingsstelsel worden de symptomen van ziekteverschijnselen onderdrukt met behulp van voornamelijk farmaceutisch geproduceerde middelen. Binnen dit verzorgingsstelsel is er geen gefundeerde kennis aanwezig over wat gezondheid is, laat staan op welke wijze de gezondheid kan worden bevorderd.

Averechts: Het verzorgingsstelsel werkt averechts, want er komen steeds meer ziekteverschijnselen.

Uit de cijfertrends van het Centraal Bureau van de Statistiek blijkt onomstotelijk dat het steeds slechter gaat met de algehele gezondheid van de bevolking. Omdat er binnen de zorg geen werkelijke kennis is van gezondheid, worden steeds meer mensen dodelijk ziek. De zorg is ook in ons land hard op weg doodsoorzaak nummer één te worden, wat in de VS inmiddels al het geval is. En dan worden alle diagnoses van 'natuurlijke dood' die feitelijk veroorzaakt zijn door medicijnvergiftiging nog niet eens meegeteld.

Misleiding: Aan de onderdrukking van ziektesymptomen wordt enorm veel geld verdiend.

En alle aanbieders mogen flink meedelen in deze winsten. De grootste graaiers zijn de farmaceutische producenten aan het begin van de verzorgingsketen. Daarna volgen de zorgverzekeraars. Ook de overheid verdient fors aan de steeds zieker wordende bevolking. Van de professionals vormen de specialisten de grootste graaiers, gevolgd door de rest van de medische staf.

Fraude: Het verzorgingsstelsel is gebaseerd op fraude.

Deze fraude begon met het infiltreren (vanaf ongeveer de jaren dertig van de vorige eeuw) van de geneeskundige faculteiten door de farmacie. Daarom zeggen de studenten ook dat ze medicijnen studeren, want met de bestudering van genezing door de gezonde werking van het zelfgenezend vermogen hebben deze opleidingen sindsdien helemaal niets meer te maken. De studenten leren uiteindelijk vooral medicijnen voor te schrijven waarmee de aangegeven ziektesymptomen naar verwachting onderdrukt zullen gaan worden. Daarmee dienen ze het belang van de medicijnenproducenten, terwijl ze wellicht gingen studeren om mensen te helpen beter (lees: gezonder) te worden. Vervolgens heeft de farmacie haar megawinsten benut om steeds meer grip te krijgen op het verzorgingstelsel. Dat gebeurt ook door wetenschappelijke fraude op ongekend grote schaal bij het aantonen van de werkzaamheid van nieuwe medicijnen. Zowel openlijk als heimelijk worden artsen en ambtenaren getrakteerd op smeergeld, in natura in de vorm van bijvoorbeeld luxueuze congresbezoeken of als financiële bonussen. Deze multimiljarden business wordt draaiende gehouden doordat de bevolking steeds meer moet betalen, voor steeds minder verzorging. In 2012 ligt de maandelijkse premie voor een basiszorgverzekering al bijna drie maal zo hoog als die in 2004, terwijl er minder producten en diensten worden vergoed. Ra ra, hoe kan dat?

Stel nu eens dat de snackfabrikanten dezelfde truc zouden uithalen als de farmaceutische industrie. Hoe zou je het dan vinden dat je een verplichte snackverzekering (die ieder jaar duurder wordt) moet afsluiten, terwijl je nooit een snack eet?

Zelfs nadat ik dit alles heb mogen uitleggen, krijg ik nog steeds agressieve vragen op mij afgevuurd: "Wat nu wanneer iemand zonder zorgverzekering een ongeluk krijgt, en spoedeisende verzorging nodig heeft?" Het antwoord hierop is dat deze persoon gewoon na afloop de rekening krijgt toegestuurd voor de afgenomen producten en diensten. "En wat nu wanneer deze persoon deze rekening niet kan voldoen?" Om dat risico af te dekken stel ik voor dat de zorgaanbieder hiervoor een verzekering afsluit. Uiteraard zal deze premie worden doorbelast, waardoor de prijzen iets zullen stijgen, maar het eerlijke hieraan is dat dan alleen mensen meebetalen die doorbelastte zorgdiensten of -producten afnemen. En het leuke hieraan is ook dat we dan het College van Zorgverzekeringen kunnen opheffen, waardoor het gat in de begroting weer ietsjes kleiner kan worden.

Een ander belangrijk aspect hiervan, wat door velen niet goed wordt begrepen, is dat er helemaal geen toeval kan bestaan. Wanneer we het versluierende idee van toeval los durven laten, dan zien we dat ziekteverschijnselen inclusief zogeheten 'ongelukken' nooit zomaar toevallig gebeuren. Er ligt altijd een universele rechtvaardigheid aan ten grondslag. Wie dit niet kan of wil zien, die mist een belangrijk deel van de 'puzzel'.

Mijn droom is een samenleving zonder machtspiramide, waarin niemand meer de betekenis kent van het woord 'moeten'.

Zeist, dinsdag 24 januari 2012

Johan Oldenkamp