De taak van kredietbeoordelaars is om een oordeel te geven over de kredietwaardigheid van bedrijven en overheden. Dit geeft beleggers een inzicht om te kunnen bepalen in welke aandelen of obligaties zij hun geld het best kunnen beleggen. Aan de hand van de ratings die zij afgeven weet een belegger hoeveel risico hij loopt. De ratings variëren van AAA (zéér betrouwbaar) via B en C (zéér onbetrouwbaar) naar D (waardeloze junk).

Dat kredietbeoordelaars en bankiers onder één hoedje spelen hebben we kunnen zien in de jaren 2002 tot 2008 toen gigantische hoeveelheden verpakte Amerikaanse hypothecaire leningen met een AAA-rating wereldwijd werden doorverkocht terwijl ze eigenlijk als zéér onbetrouwbaar bestempeld dienden te worden. Het is door de triple-A status die aan deze pakketten werd gegeven dat de financiële crisis is ontstaan. De drie grootste Amerikaanse kredietbeoordelaars, Moody´s, Standard & Poor´s en Fitch ratings, zijn hiervoor op het matje geroepen bij een onderzoekscommissie van het Amerikaanse congres maar kwamen weg met het verweer dat zij ‘slechts’ een opinie weergeven.

Manipuleren markt

Door de financiële crisis zijn veel landen in de problemen gekomen omdat staatsschulden moesten worden opgehoogd om de banken die deze giftige leningen hadden gekocht te redden van de ondergang. Je zou denken dat de kredietbeoordelaars hun lesje wel geleerd hebben, maar niets is minder waar. Ze zijn er juist nog harder tegen aangegaan door deze in moeilijkheden geraakte landen met een gedoseerde regelmaat af te waarderen wat betreft hun kredietwaardigheid. Deze afwaarderingen zijn er de oorzaak van dat die landen worden geconfronteerd met onbetaalbaar hoge rentetarieven. Ierland, Portugal, Griekenland, Italië, Spanje en nu ook Frankrijk zijn hier een voorbeeld van. Dat de hele eurozone aan het wankelen is gebracht kan niet anders worden gezien als een gerichte actie van de financiële sector met het doel om twijfel en onrust te zaaien in de financiële markten om politici buiten spel te kunnen zetten en zelf de macht over te nemen. In Griekenland en Italië is het al gelukt. Papandreou en Berlusconi hebben het veld moeten ruimen voor economen en financiële technocraten en belangrijke lieden uit de bankenwereld. In Italië hebben ze het zelfs zover voor elkaar gekregen dat er geen enkele politicus meer in de regering zit maar wel een aantal economen en bankiers. Portugal, Spanje, België en Frankrijk zullen de volgende slachtoffers zijn en het zal niet lang meer duren voordat ook Duitsland en Nederland in diskrediet zullen worden gebracht.

Het wordt echt de hoogste tijd dat de mensen die nog zeggen: “Ach het zal allemaal wel meevallen”, wakker worden voordat het te laat is!

Hadden de politici de moed maar om systeembanken te laten omvallen. De bankiers spelen dit uiterst gevaarlijke spel namelijk omdat zij weten dat geen enkele politicus dit aandurft. Als er ook maar één politiek leider zou opstaan die wel het lef heeft dan zijn de bankiers door het bijkomende domino-effect gelijk uitgespeeld. Het zal even zeer doen maar de mensheid zou wel van deze financiële ‘kwelgeesten’ zijn verlost. De schade die hierdoor wordt geleden kan niet meer zijn dan de bedragen die ze zelf uit de hoge hoed tevoorschijn hebben getoverd.