Ik heb werkelijk heel veel reacties gekregen op mijn vorige column. Ik ben geprezen en door het slijk gehaald. En in dat laatste geval vooral door 'autisten' zelf. Het staat tussen haakjes om te voorkomen dat ik mensen in hokjes plaats. Aan de ene kant kan ik nu heel diep ingaan op de inhoud van autisme. Dat doe ik in een later stadium, als ik een recensie maak over het boek van Tinus Smits: 'Autisme, de wanhoop voorbij'. Maar dan belicht ik puur zijn kant van het verhaal, met voorbeelden van genezingen. Ik geef toe: autisme is niet mijn specialisme. En in sommige gevallen kan ik beter zwijgen. In deze tijd worden we allemaal uitgedaagd zaken vanuit een ander perspectief te zien. En dat is wat deze column me vooral heeft geleerd: Alles is perfect, precies zoals het IS.

Waarom ik schrijfster ben geworden

Ik ben schrijfster geworden omdat ik mensen wil informeren en inspireren over hoe bijzonder we zijn en in wat voor bijzondere tijd we leven. Dat doe ik nu sinds 2005. Als publiek persoon loop ik het risico voor gek versleten te worden maar ook dat ik de hemel in word geprezen. Allebei gebeurt regelmatig. Als + en - twee kanten van dezelfde medaille zijn, omdat in de basis alles één is (zie Visie), dan is het de kunst gecentreerd te blijven en niet te plakken aan één van de uitersten. Want dat is wat onze maatschappij ons met de paplepel heeft ingegoten: 'Goed staat lijnrecht tegenover kwaad.' Als twee afgescheiden componenten.

Instrumenten om te scheppen

Kijk eens naar de wereld, zoals we die krijgen voorgeschoteld via media en politiek. Deze realiteit (die van afscheiding) helpt ons geen stap verder als we vrede willen. Maar laat ook dit - bezien vanuit een ruimer perspectief - geen vergissing zijn. Het is gewoon dat wat is: een speelveld om onszelf te ervaren. Hoe kun je jezelf ervaren als er alleen maar 'licht' is (wat het in de basis natuurlijk is, afscheiding is een illusie)? Dus je hebt 'duisternis' nodig als referentiekader. Tot nu toe (onderdeel evolutie) hebben we onszelf vooral ervaren door wat we 'niet' zijn. We denken in termen van 'goed' en 'kwaad' en we voelen ons afgescheiden. Daarom zijn mensen op zoek naar zwart-wit-antwoorden op hun vragen. We zijn vergeten dat + en - twee kanten zijn van dezelfde medaille. Het zijn instrumenten om te scheppen.

Mensenlijk- en zielenperspectief

Als we dan op deze wijze - vanuit eenheid - naar autisme kijken, dan ontstaat er een heel ander verhaal. Dat je ook nog eens vanuit een menselijk- en een zielenperspectief kunt bekijken. Heel veel mensen met autisme zijn trots op wie ze zijn en wat deze aandoening hen heeft gebracht. Ondanks de hoge pieken en diepe dalen. Natuurlijk. En dat wilde ik ook helemaal niet teniet doen. Je bent ook niet de aandoening, maar de mens erachter.

Het boek van Tinus (dat ik aan het redigeren ben) heeft mij zo geraakt, en ook het contact dat ik met hem ervaar, dat ik me geïnspireerd voelde om zijn kennis, wijsheid, passie en ervaring met andere mensen te delen. Hij heeft zoveel kinderen geholpen met zijn CEASE Therapie, en in veel gevallen (in het boek staat het bewijs) heeft het wel degelijk OOK (direct of indirect) te maken met vaccinaties, medicijngebruik, voeding en alles wat bij onze moderne maatschappij - die denkt in afscheiding - hoort.

De illusie als illusie gebruiken

Van Wiljo leer ik dus dat je de dingen in de wereld kunt zien vanuit een menselijk- en vanuit een zielenperspectief. In de boeken van Neale Donald Walsch staat ook: 'Je weet nooit wat de ziel op het programma heeft staan. Oordeel en veroordeel dus niet.' Dat heeft mij zoveel inzicht gebracht. De ziel schept situaties om zichzelf te ervaren. Vanuit ons menselijk oogpunt kunnen we dat bestempelen als 'leuk' of 'niet leuk', maar de ziel schept vreugde in welke ervaring dan ook. Als het maar kan groeien en zichzelf kan ontdekken en ervaren. Er was ooit een tijd dat we dit wisten. Maar wij mensen zijn zo diep afgedaald in het stof (wat ook geen vergissing is), dat we zijn vergeten dat alles een illusie is. En dat we de illusie als illusie kunnen gebruiken om onszelf te ervaren, als medescheppers met het grote geheel.

Verborgen geschenk

Als je vergeet dat de illusie een illusie is, zak je weg in de afscheiding en geloof je in 'ziekten', 'tekort', 'angst', etc. Je gelooft ook dat je amper invloed hebt op het leven, dat het iets is wat je overkomt en dat je slachtoffer bent van de gebeurtenissen. Maar in de basis ligt in alles - ja, ook in 'vervelende' zaken - een geschenk verborgen. Zo is het ook met autisme. Het fenomeen heeft bijvoorbeeld grote genieën voortgebracht. Tinus beschrijft in zijn boek dat dit te maken heeft dat bepaalde gebieden in de hersenen extra worden gestimuleerd, waardoor kinderen bijvoorbeeld kunnen uitblinken op bepaalde terreinen. Er zijn 'zielen' die genezen willen worden van autisme. Er zijn ook 'zielen' die dit helemaal niet willen. En dat is niet 'goed' of 'fout'. Het is gewoon een ervaring. Wij bepalen de spelregels in het Spel.

Nieuwe realiteit

Het fenomeen autisme kan op een ander niveau de maatschappij ook iets spiegelen. Namelijk: is hoe we nu leven nog wat we als collectief willen? Willen we onze kinderen (ook spiegels!) - als ze nog maar een paar maanden of een paar dagen oud zijn - injecteren met toxinen als Kwik en Aluminium wat een enorme impact heeft op hun afweersysteem en hun hersenen? Kan het ook anders? Het is niet mijn bedoeling geweest de reguliere geneeskunde als 'fout' te bestempelen. Van mensen begrijp ik dat Ritalin hen veel heeft opgeleverd. Ik probeer alleen maar aan te geven dat we complementair moeten gaan denken als we willen leven in een nieuwe realiteit. Je kunt niets veranderen als je niet bereid bent om ergens naar te kijken. Dat geldt voor onze oude, beperkende overtuigingen maar ook voor wat er in de wereld gebeurt.

Van denken naar voelen

Wat ik heb geleerd - en op deze wijze kijk ik ook naar alle reacties op mijn column - is als iets me raakt, zegt het iets over mij. Ja, het raakt mij als mensen mij veroordelen en mij de huid vol schelden. Maar ik begrijp ook waarom het gebeurt. Ik zie mijn wereld als mijn universum. Deze situatie heb ik over mezelf afgeroepen om nog meer te denken vanuit eenheid. Het houdt me scherp in mijn volgende columns, want ook ik zak nog wel eens weg in het denken in afscheiding. We zijn zo geconditioneerd op deze wijze te denken. In onze maatschappij weten we heel goed hoe ons verstand werkt, maar we zijn vergeten hoe het hart werkt. En wie we ook zijn, wat ons ook is 'overkomen' in het leven, we worden allemaal uitgedaagd ons denken en voelen op één lijn te krijgen. Maar vooral: te VOELEN.

Wonderen worden normaal

"Met welke problemen (uitdagingen) we vandaag de dag ook worden geconfronteerd, we hebben een bewustzijns
uitdaging." Ieder van ons wordt uitgedaagd de weg naar binnen te gaan om te ontdekken dat ALLE antwoorden in onszelf besloten liggen. Als een kip zonder kop rennen en vliegen we alle kanten op, richten we onze energie vooral op de wereld buiten ons. Maar het gaat werkelijk alleen om jou en om te ontdekken wie jij werkelijk bent. Een medeschepper met het 'goddelijke'(ja ik krijg soms ook jeuk van deze woorden, maar zo is het wel). Als je inziet dat je een spiegel bent van de kosmos, dan schep je een wereld voor jezelf waarin wonderen heel normaal worden. Om te illustreren wat ik daarmee bedoel, laat dan de volgende woorden van Neale Donald Walsch (zie VITAMINEN VOOR DE GEEST) nog even tot je doordringen: 

Alles is volmaakt, precies zoals het is. Vooral als de dingen niet volmaakt lijken.

Dankbaarheid is de snelste manier om te genezen. Wat je weerstaat, zal blijven bestaan.
Waar je dankbaar voor bent, zal je blijven dienen.

Leef je leven zonder verwachtingen. Wij zijn allen precies daar waar wij volmaakt op onze plaats zijn. En wij hebben voor onze ontwikkeling niets meer nodig dan precies wat wij hebben en ervaren, op dit moment. Wij weten dat ieder willekeurig resultaat voor ons eigen bestwil is.

Het mooie van dit alles is dat als je een bepaald resultaat niet nodig hebt, je het onderbewuste bevrijdt van allerlei gedachten waarom je niet het bepaalde resultaat krijgt. Daarmee is de weg vrij voor het bepaalde resultaat dat bewust bedoeld was. 

Ja! Je kunt dan meer dingen automatisch doen. Als je voor een uitdaging gesteld bent, neem je automatisch aan dat alles goed zal gaan. Als je moeilijkheden ziet, weet je automatisch dat ze geregeld worden. Als je een probleem hebt, begrijp je automatisch dat het al voor je is opgelost, automatisch.

Het leven loopt op rolletjes.
Dingen komen op je af in plaats van dat jij ze moet najagen.
Deze verandering vindt plaats zonder bewuste inspanning.

Net zoals jij al je negatieve, zelfvernederende, zelfontkennende gedachten over wie jij werkelijk bent en wat je kunt zijn, doen en hebben onderbewust hebt verkregen, zo raak je ze ook onbewust weer kwijt.
 
Denk je nu werkelijk dat dingen per toeval gebeuren?
Ik zeg je nogmaals, in elk ontwerp schuilt volmaaktheid.
Niets gebeurt in het leven per toeval. Niets. Er gebeurt niets zonder dat het voor jou de mogelijkheid oplevert om er een reëel blijvend voordeel aan te ontlenen. Helemaal niets. De perfectie van het moment is jou misschien niet duidelijk, maar dat maakt het moment niet minder perfect. Het is en blijft een gave.

Zijn is de eerste oorzaak. Wat je 'aan het zijn bent' veroorzaakt jouw ervaring. Als je denkt over wie je nu wenst te zijn, reik je in je ware wezen, in je totale zelf, en concentreer je je op het deel van het totale zelf dat je nu wenst te ervaren. Wat jij over je ware wezen weet, zal zo zijn voor jouw huidige zijnstoestand. Als je verklaart wat je weet, zorg je ervoor dat het zo is.
 
De krachtigste uitspraken zijn IK BEN uitspraken. Als je deze uitspraken over je zijnstoestand bewust in plaats van onbewust doet, leef je met een intentie, je leeft welbewust. Onthoud dat ik je heb voorgesteld dat je: welbewust, harmonieus en genadig moet leven. Iedere daad is een daad van zelfdefiniëring. Alles wat je denkt, zegt en doet, straalt een boodschap over jou uit. Beschouw je 'ik ben'-uitspraken daarom als een soort manifest. Dit is jouw manifest over jouw zijnstoestand. Je doet een uitspraak over hoe het met jou is gesteld. Je zegt: ZO IS HET. 

ZIJN is de snelste methode van creatie. En dat is omdat wat is, nu op dit moment is.
 
Bron: Neale Donald Walsch