Sinds 1994 worden er steeds meer slangachtige wezens op film vastgelegd, terwijl ze met verbazingwekkende snelheid door onze lucht schieten. Zijn deze zogenaamde ‘rods’ van buitenaardse oorsprong? Is het een nieuwe vorm van aards leven? Of zijn ze altijd al onder ons geweest, en ontdekken we ze nu pas?
Nadat hij van een groot aantal UFO meldingen in zijn omgeving te Monterrey, Mexico hoorde besloot een man genaamd Santiago Ytturia zijn camera apparatuur op te stellen om te kijken of hij één van deze ongewone objecten op film vast kon leggen. Na meer dan een uur lang te hebben gewacht op de 19e maart van 1994 begon Ytturia onrustig te worden. Maar vlak voordat hij de moed opgaf werd zijn geduld beloond. Ineens, zag hij een flitsend licht en begon het te filmen. Jammer genoeg verdween het lichtje razendsnel. Na, zonder verder resultaat, nog wat gewacht te hebben op verdere activiteit gaf hij het op en haalde zijn apparatuur weer uit elkaar, om thuis de video te kunnen gaan bekijken. Op de film kon hij het vreemde licht inderdaad zien, maar wat hem nog meer verbijsterde was een paar beeldjes later pas te zien. Nadat de UFO verdwenen was merkte Ytturia de korte verschijning van een lang speer-achtig object op dat over het scherm vloog met een verbazingwekkende snelheid. Na de film herhaaldelijk af te spelen besloot hij dat de snelheid van het object zo hoog was dat het onmogelijk een vogel of insect kon zijn. Sterker nog, het object kon alleen gezien worden als de film beeldje voor beeldje afgespeld werd. Ytturia wist meteen dat hij iets nieuws op de camera te pakken had. Maar hoorde het object bij de UFO? Of is het een nieuw, opzichzelfstaand fenomeen?
Sindsdien zijn er vanuit de gehele wereld nog veel meer ‘rods’ op film vastgelegd. Eén van de grootste onderzoekers van het rod-fenomeen is video productie bedrijfseigenaar Jose Escamilla. Tot dus ver heeft Escamilla, die de leiding heeft over een team van onafhankelijke onderzoekers, spectaculaire beelden kunnen vergaren uit diverse landen. Waaronder Engeland, Zweden, Noorwegen, Mexico en Amerika. Hij heeft zelfs beelden van rods onder water.
Waar men het ondertussen in het algemeen wel over eens is dat de rods organisch zijn. Met andere woorden, het zijn levende wezens, en niet weer een andere vorm van vliegende schotel. Sommige mensen beweren dat het een vorm van buitenaards leven is, omdat het rod fenomeen hand in hand lijkt te gaan met UFO waarnemingen. Sommige sceptici willen ons doen geloven dat het over niets meer gaat dan vogels, insecten of cameratrucage. Maar zoals je op de beelden kunt zien zijn dit niet echt afdoende verklaringen.
Ondanks de meningsverschillen heeft nauwkeurige bestudering van de films een aantal gemeenschappelijke kenmerken van alle waarnemingen blootgelegd. De rods zijn blijkbaar cilindrisch van vorm. Het zijn wezens die variëren in lengte van 10 centimeter tot 3 meter, en ze kunnen zich voortbewegen met de snelheid van 300 kilometer per uur. Het lijkt erop dat hun voortstuwing verwezenlijkt wordt door een ondulerend vast membraam aan weerszijden en aan de achterkant van het lichaam. Het lijkt dus op de voortstuwing van een inktvis.
Door de snelheid waarop ze bewegen kan het erg moeilijk zijn om ze op camera vast te leggen. Zelfs met 30 frames per seconde heeft een degelijke camera nog steeds problemen met het filmen van de rods. Omdat ze soms wel met 300 kilometer per uur door het beeld schieten zijn ze vaak op maar een paar beeldjes waarneembaar. Diezelfde snelheid zorgt bovendien ook voor dat de resolutie van de beelden vaak te wensen over laat. De fijne details zijn daardoor dus moeilijk te onderscheiden.
De beste beelden van rods tot nu toe zijn vastgelegd door Mark Lichtle. Hij is een professionele cameraman voor de Amerikaanse televisie. Hij maakte een film terwijl hij een sprong maakte met een parachute in een diepe verticale grot vlakbij San Luis Potosi, Mexico. Zoals bij de meeste gevallen, werden de rods pas opgemerkt toen de film achteraf langzamer af werd gespeeld. Talloze rods waren op zijn film te zien terwijl ze links en rechts om de basejumpers wegschoten. In het stukje is zelfs te zien dat sommige rods een botsing met de vallende mannen ontweken. Duidelijk geen fout in de camera zelf dus, maar wel degelijk een levend wezen.
Optisch expert Bruce Maccabee, wel bekend voor zijn analyses van UFO films, heeft de beelden grondig onderzocht en bevestigd dat de beelden echt zijn en dat de wezens tussen de twee en vier meter lang zijn. Dat formaat houdt in dat vogels en insecten sowieso afvallen.
Escamilla probeerde wetenschappelijke bewijzen te krijgen voor het fenomeen door stukken van zijn beelden te tonen aan zoölogen en entomologen van de Universiteit van Colorade. “Ze waren volkomen verbijsterd. Al dat ze konden zeggen was dat het anders was dan wat ze ooit gezien hadden en dat het verdere bestudering verdiende.”
Bioloog Ken Swartz heeft ook veel onderzoek gedaan naar de rods sinds 1998 en zegt: “Rods lijken organische wezens te zijn, maar zonder een fysiek monster ervan wordt het moeilijk om er iets meer concreets over te zeggen. Het zijn amfibieën, aangezien ze het water in en uit duiken. Wellicht worden ze in zee geboren en kunnen ze later het luchtruim in?” Afgaand op de uitleg van mensen die ze gezien hebben lijken de rods familie te zijn van een diergroep genaamd de cephalopods. Onder andere de inktvis hoort ook tot deze groep. “Er zijn omschrijvingen van de rods waarbij ze zich opblazen als een ballon om vervolgens zeer snel weer uit te stoten. Ze zouden dus, net als de inktvis, voortstuwing kunnen hebben die gebruikt maakt van het inhaleren van, in dit geval lucht, en het onder grote druk uit te blazen.”
Maar als rods biologische entiteiten zijn, waarom heeft dan nog nooit iemand tot dusver het lichaam van een dode rod gevonden? Men gelooft dat ze constant om ons heen vliegen en ons luchtruim bevolken, hoe kan het dan dat men ze nog nooit op de grond gezien heeft? Swartz legt uit dat als de rods werkelijk verwant zijn aan de inktvis, dat ze dan waarschijnlijk geen enkel hard lichaamsdeel zullen hebben en kunnen daardoor ontbinden zonder iets achter te laten. Verder verteld Swartz dat afgaand van fossielen dat je dan kunt stellen dat maar één diersoort de exacte manier van voortbewegen had als de rods. En dit was het dominante roofdier van zijn tijd: de anamalocaris. Een dier dat in de zee leefde ongeveer 400 miljoen jaar geleden. Het diertje maakte gebruik van een lange rij vibrerende platen of vinnen om te bewegen en te sturen. Het kan makkelijk zijn dat dit dier de voorouder is van de rods. Evolutie zou ervoor gezorgd hebben dat het dier steeds lichter, dunner en sneller werd. Om zo uiteindelijk het luchtruim te betreden, waar het vervolgens nog verder zou afslanken. Van een dergelijk fragiel wezentje zou inderdaad binnen de kortste keren niets meer overblijven zodra het overlijdt.
Nog een paar tips om zelf rods te filmen:
- Zet de sluitertijd van je camera op de sportstand. De sportstand zal garanderen dat de sluitertijd optimaal is voor het filmen van snel bewegende beelden. Ieder frame zal een losse foto lijken.
- Film in de lucht. Maar laat, bijvoorbeeld, een boom in het frame ter referentie. Later kun je zo een vergelijking maken voor het formaat van de rod.
- Ze de zoom zo dat het overeenkomt met dat wat je met het blote ook ziet. Gebruik geen groothoeklens of telelens. Zoom niet in.
- Laat de camera 10 minuten opnemen, verander van hoek, en neem wederom 10 minuten op. Ga hiermee door zolang je wenst.
- Tijd om je film te bekijken, bekijk hem eerst in normale snelheid. Zie je iets voorbij flitsen, dan spoel je natuurlijk terug om het in slow motion nader te bestuderen.
- Heb je iets gevonden? Neem dan snel contact met ons op!
Veel succes met de jacht!
Bron: xcriptuur