Gegroet medereizigers, lichtwerkers, vrienden..!!

 

(ruim drie weken geleden...) 

Wij zijn iedere keer weer blij en diep geraakt door alle hartverwarmende openhartige reacties die we krijgen van jullie op onze nieuwsbrieven!

Zoveel herkenning, gelijkgestemdheid en verbinding spreekt uit deze geschreven berichten... de echtheid, de intentie in, achter en tussen de woorden is zuiver voelbaar...

Dank jullie wel !

Met name naar aanleiding van onze laatste berichten sinds onze eigen kanteling, onze beweging naar vrijheid, naar Portugal... onze stap uit de "oude werkelijkheid"... bracht veel teweeg bij vele lichtwerkers en het is heerlijk om herkenning te kunnen delen, het helpt mee om alles te transformeren naar het Licht.

Het wordt alsmaar lichter, halleelujaaa!!

We zijn momenteel letterlijk en figuurlijk allemaal zwanger van het Licht..... Ik blijf maar steeds twee gevoelige plekken aan mijn lichaam hebben en dat terwijl mijn maandelijks moment van inkeer en teruggeven aan moeder Aarde al ruim verstreken is.... De intense volle maan zal er ook wel mee te maken hebben gehad... alles wat met water en gevoel te maken heeft, daar wordt aan getrokken! Mijn zus die vorige week bij ons was in Portugal en waar we heerlijke deelmomenten mee beleefd hebben deelde mee dat ze al weken 'overtijd' was, terwijl ze niet figuurlijk;-)... uh ik bedoel letterlijk (?!) zwanger kan zijn... maar haar lichaam deed wel alsof!... ze had ook echt het gevoel dat er iets nieuws in haar geboren moest worden! Maar omdat ze zelf nog twijfelde en er angst was die haar verwarde en weerhield om een bepaalde keuze te maken in haar leven, terwijl ze wist dat ze die moest gaan maken... hield ze op deze manier haar stroming tegen... hield ze haar 'zuiverende bloeding', haar vrouwelijke kracht vast.... in plaats van te laten stromen, los te laten, te vieren...

Wij denken dat velen onder ons een dergelijk gevoel gewaar worden momenteel... en zoals ik de vorige keer al schreef; het zijn de laatste hardnekkige stuiptrekkingen van de dualiteit die ons parten speelt alvorens we het Licht tegemoet kunnen treden!

Dit bleek ook uit al die reacties van lichtwerkers die we onlangs kregen en waaruit sprak dat iedereen op zijn manier de laatste lessen/resten in/van de dualiteit, van afgescheidenheid aan het meesteren is... en dat iedereen hier zich alleen in voelt en ook voelt dat we deze weg ieder afzonderlijk in het alleen-zijn (hebben) moeten gaan...

Zolang er nog restjes van dualiteit/angst in ons huizen, in de 'huizen' van onze zielen... vraagt dit om uitgezuiverd te worden, om getransformeerd te worden naar het Licht... vraagt dit om gezien te worden! Dus... sleep alle oude rommel naar buiten het daglicht in, kijk ernaar en neem afscheid... poets de vensters van jullie huizen, van jullie ziel... zodat iedereen naar binnen mag en kan kijken... want wij hebben niks meer te verbergen, niets van wat ons niet meer dient... niets van wat ons nog afgescheiden houdt van onszelf en de ander!

Dan blijft er nog maar een ding over wat alle ruimte vult in ons zielehuis.... dat alle ruimte als vanzelfsprekend inneemt omdat al het andere verdwenen is.... Vrijheid! En vrijheid is Liefde... Onvoorwaardelijke Liefde! De liefde die verbindt en overvloedig stroomt... een stroom die onuitputtelijk en oneindig is! Want niet alleen hebben we onze vensters geschoond... maar hebben we ook onze deuren wagenwijd opengezet zodat de stroom van Liefde vrijelijk door onze huizen kan stromen en steeds weer overvloedig gedeeld kan worden! Dus medereizigers... zet jullie deuren open zodat 'the Wind of Change' ook door jullie huizen kan razen! We hebben niets meer te verliezen!

En terwijl we onze 'vuilniszakken' buiten aan het zetten zijn voelen we dat er een Nieuwe Tijd is aangebroken, een tijd van niet meer alleen te hoeven zijn, een tijd van Verbinden... een tijd van overvloedig delen in onvoorwaardelijke Liefde, Waarheid, Vrijheid en Eenheid !

Maar vergeet ook dat 'vergeten' schuurtje niet... waar het stinkt naar vocht en verderf... van wat jarenlang, misschien wel een mensenlevenslang of nog veel langer, daar ligt te wachten om.........

Om wat?

Om vergeten te worden, inderdaad!

Maar het ligt er nog wel steeds... verkleurd en stoffig te wezen, levenloos te wezen!

Al onze herinneringen zijn levenloos en ballast voor onze ziel...

Kijk er naar als je je schuurtje opruimt, kijk er gewoonweg naar... neem het mee naar buiten in het daglicht en zeg het gedag!

Zeg gedag tegen al die 'vergeten' oude pijnen en angsten, herinneringen uit een ver ver verleden van levens geleden...

Het dient je niet meer, allang niet meer...

Maar zolang je het nog niet aan het daglicht gebracht hebt, oude zaken in je vergeten schuurtje nog niet bekeken en opgeruimd hebt, bepaalt het nog je leven... bepaalt het de hoeveelheid ruimte die je over hebt...

bepaalt het de ruimte die je over hebt voor Lichte zaken...

voor het Licht en de Ruimte zelf !

 

Dus, hop... aan de slag mocht je nog niet aan je 'vergeten' schuurtje toegekomen zijn...

Misschien beter nog om 'm helemaal af te breken dat schuurtje... zodat 'rommel' geen toegang meer heeft!

Je hebt het allemaal niet meer nodig... en wat je niet meer nodig hebt en bij het 'grofvuil' gezet hebt...

kun je ook niet meer verliezen!

 

Waarheid kan pas ruimte krijgen als angst (die rommel uit je (ziele)huis en dat 'vergeten' schuurtje) doorzien wordt...

Waarheid stroomt vanzelf in en door onze (ziele)huizen als we niet meer bang zijn!

Waarheid is het kado aan ons Zelf !

 

En terwijl we nog aan het opruimen zijn, de vuilniszakken buiten aan het zetten zijn... mag alles wat uit de donkere krochten van onze ziel (huis en schuurtje) komt, gezien worden... want we zijn niet meer bang, we weten dat we plaats aan het maken zijn voor iets Nieuws... we zijn niet meer bang voor alle shit die ineens naar de oppervlakte komt... want in het daglicht geplaatst krijgt het een andere uitstraling, vriendelijker en zachter... neutraler, en kunnen we het gewoon zien voor wat het is... en vooral; voor wat het is Geweest!

Het is Geweest... en we staan voor een Nieuwe Tijd.

We zijn nu eindelijk zover dat we ook echt afscheid kunnen nemen van al die oude rommel/angsten/overtuigingen/aannames...

omdat het ons niet meer dient... het is niet meer van onze Nieuwe IK... en ook niet meer van onze Nieuwe "WIJ ZIJN"!

Dus wat er ook de komende tijd voorbij komt, hoe schokkend en onthullend het kan voorkomen... kijk er gewoon rustig naar zonder te oordelen, laat je er niet door uit balans halen... en neem afscheid van het oude met een hart vol begrip en vreugde in volle verwachting van het Nieuwe dat nu ruimte krijgt om tot ons te komen!

 

 Dit waren de woorden die ik ruim drie weken geleden schreef maar niet heb kunnen afsluiten omdat ik kort daarna door de binnenkomende Licht-energieen van 21 juni werd gevloerd... Ik werd letterlijk onderuit gehaald in de ochtend van 21 juni, ik gleed uit en ben met een onhandige plof op de grond gevallen, op mijn rechterbil waardoor er een pijnscheut naar mijn rechterschouder schoot en daar voor de komende week bleef zitten om mij eraan te herinneren heel rustig aan te doen... Vanaf dat moment kon ik ook niet veel meer en was het aanleiding voor de rest van mijn lijf om te gaan zuiveren op een niet subtiele manier...

Ik kreeg verschijnselen van griep, een spierpijn over mijn hele lichaam... hoofdpijn, diaree die dagen duurde afgewisseld door een opgeblazen verstopt en kramperig gevoel in maag en darmen, veel opgehoopte lucht... en mijn maanstonde die zich twee weken 'te vroeg' aandiende... alles kwam los, zelfs m'n vel en kloven die opensprongen. Ik kon alleen maar veel in bed liggen en me overgeven aan dit proces... Een proces van diepe zuivering (gelijk moeder Aarde) om al het oude op een nog diepere laag te kunnen losweken en plaats te maken voor meer Lichtheid... wat ook van mij vroeg om nog meer afgestemd en lichter te gaan eten...

Dit deden de energieen met mij... en bij Jan hebben de instromende Licht-energieen meer voor een diepe vermoeidheid gezorgd waardoor hij geneigd is over zijn eigen grenzen te gaan en er kleine vervelende voorvalletjes gebeuren die hem daarop wijzen...

Maar een kleine week geleden keerde het en voelden we ons lichter en luchtiger worden waardoor we ons weer blij konden voelen, de zwaarte was grotendeels verdwenen en we voelden een hernieuwde energie opborrelen...

De stroming kwam weer op gang!

Dit liep samen met een project dat we hier volbracht hebben samen met een fijne medereiziger die ons een acht dagen heeft vergezeld hier... We hebben hier letterlijk de stroom op gang gebracht door het openen van een oud kanaal dat vroeger de molens voorzag van water... een door mensen gemaakte aftakking van de rivier. Met het opheffen van verschillende blokkades in het kanaal en met behulp van een dam in de rivier die zorgt dat het kanaal nieuw levenswater krijgt ingestuwd... hebben we een nieuwe helende stroom op gang gebracht. Dit kanaal bewatert nu de kruiden- en moestuin die aan het uitdrogen was... een onmisbare levensader hier op het terrein!

Heel mooi wat er gebeurde want het liep synchroon met het ons op dat moment weer stromend (ook op de wc na weer een periode van vasthouden) en blij voelen.

Voor onze medereiziger was het ook heel symbolisch... Hij beleefde dit project als een letterlijke toepassing in zijn leven; het op gang brengen van zijn eigen levensstroom... Hij kwam hier als een terughoudend iemand, onzeker en vrij gesloten... en ging weg (2 dagen na het openen van het kanaal); geopend, stromend en vol met inspiratie en nieuwe inzichten!

Een mooie gedeelde beleving!

 

Een paar dagen geleden kwamen twee Nederlanders de berg afgewandeld, gehoor gegeven aan een impuls... kwamen ze ons bezoeken. We hadden meteen een bijzondere herkenning met elkaar en de spontane open ontmoeting bracht blijheid voor ieder van ons en nieuwe inzichten voor hen om weer verder te kunnen gaan op hun pad... Zij bleken ook allebei, los van elkaar, hun oude leven achter zich te hebben gelaten en op zoek te zijn naar een nieuwe zingeving doorheen hun angsten... en te vertrouwen op en te laten leiden door hun intuitie en ingevingen. Na uren van intens delen en lachen namen we afscheid van elkaar als vertrouwde vrienden.

Er gebeuren steeds mooie dingen met de mensen die hier zijn geweest.

Wij zien dat meer en meer medereizigers momenteel uit hun veilige zone durven stappen en op weg zijn hun waarheid te leven!

Het maakt ons blij deze beweging te zien! 

Ook mijn zus is momenteel serieus begonnen aan haar ontwakingsproces wat gepaard gaat met veel en diep vallen en alsmaar wijzer en wakkerder weer opstaan... want wat zitten onze angsten en overtuigingen over onszelf toch diep!

Zo ben ik momenteel het boek "Het tiende inzicht" van James Redfield voor de tweede keer sinds zo'n acht jaren geleden aan het herlezen en ik voel nu de kracht en de boodschap van dit verhaal pas echt binnenkomen, want het is precies wat wij momenteel aan het bewustworden zijn, aan het leven zijn. Het omschrijft onder andere; het enige wat ons weghoudt van volledige vrijheid, van de waarheid over wie wij werkelijk zijn... is Angst; "het is de menselijke angst en de bizarre wijze waarop mensen zich daartegen proberen te verweren"!

Je angsten doorzien en kunnen loslaten is dan ook de enige manier om je werkelijke bestemming terug te gaan herinneren. Des te meer je je angsten kunt loslaten, des te meer je je herinnert wie je werkelijk bent! Hoe meer je je herinnert, des te groter het plaatje wordt over jezelf en des te helderder de herinnering aan het Grote Geheel en de Taak die jij daarin hebt gekozen in dit leven... dat wat jij hier komt doen te willen volbrengen! Pas als wij ons terug kunnen gaan herinneren wat we hier wezenlijk komen doen in dit leven, kunnen we een echte bijdrage leveren aan het Grote Geheel... en daarmee onszelf, anderen en Moeder Aarde helpen optillen naar een Hoger Plan.

Onze periode hier in Portugal voelt aan als een tussenfase, een stilte-gebied tussen het oude en het nieuwe... een stilte voor de storm, een uitzuiveren van alle oude energieen en een opnieuw opladen van onze batterij met hernieuwde Licht-energie en het laten inzakken van alle inzichten en verworvenheden tot nu toe... waardoor het Grote Plan volledig ruimte krijgt in ons systeem..

In het hierboven omschreven keerpunt tijdens het bezoek van onze medereiziger... was ik op die bewuste ochtend om vijf uur klaarwakker met darmen die erom schreeuwde geledigd te willen worden voor het te laat was... Ik spurtte met samengeknepen billen in de hoop;-) geen spoor achter me te laten, in de schemer de helling af naar de composttoilet... een organisch gebouwtje van hout, leem en stro met een open vieuw naar het Noorden... een heerlijk plekje om te zijn en zeker die ochtend, heb er wel een uur gezeten. Ik voelde dat ik letterlijk losliet om plaats te maken voor iets nieuws... een nieuwe dag, een Nieuwe Tijd.

Een volgende stap kondigde zich aan. Terwijl ik daar zat zag ik in het Noorden, tussen twee heuvels in, de zon de hemel verlichten... en ik werd ineens heel blij! Ik voelde een nieuw soort blijheid, dat ik als kind ook wel eens zo kon voelen... en werd blij met de gedachte om terug te gaan naar "huis". Het inzicht dat onze volgende stap betekent terug te gaan naar Eindhoven maakte me op dat moment heel blij, zonder te begrijpen waarom want we hadden het toch nog heerlijk op die plek in Portugal. Het was een intuitief opkomend puur gevoel dat we dat moesten gaan doen en dat het zich dan wel weer verder zou ontvouwen eenmaal terug, zonder in de angst te gaan over hoe het dan verder moet... Ik deelde dit, geledigd en vol van een nieuw blij gevoel, met Jan en hij werdt er eveneens blij van... Die blijheid ging gepaard met het verlangen om bij onze dierbaren/medereizigers te willen zijn als in het najaar de veranderingen/onthullingen echt zullen gaan doorbreken. Het inzicht dat het dan "onze tijd" is... dat dat het moment is waarop we al die tijd hebben gewacht en waarop we zijn voorbereid. Dat het dat is waarom we naar de Aarde gekomen zijn in dit leven! Dat de aankomende periode de reden is van deze laatste incarnatie in de dualiteit... en dat nu na alle beproevingen en inspanningen onze Roep eindelijk gehoord gaat worden!

Wij zijn ons onze blauwdruk gaan herinneren door de roep van onze ziel te volgen doorheen onze levens... en zijn nu dichtbij de uiteindelijke ontknoping, de voltooiiing van onze lange lange moeizame Aardse reis, de reis die we tastend en struikelend in het duister hebben moeten maken om uiteindelijk de zon te zien opkomen met een Nieuw Licht dat al het duister zal verlichten en doen wegvagen. Een Licht zo krachtig, intens helder en warm... een onvoorwaardelijk Licht dat binnenkort op onze Waarheid zal schijnen!

En daarvoor moesten we in Portugal zijn;

om de zon te zien opkomen!

 

 

Tot gauw weerziens, tot gauw Verbinden!