Nu weet ik wel dat je in een ruimte vol met licht, het duister dit niet kan verjagen en dat er in een ruimte vol duister maar een klein lichtje aanwezig hoeft te zijn die heel de kamer kan verlichten. Het is wel eens moeilijk te bepalen wat er tussen het duisteren en het licht inzit. Er is hier geen zwart-wit situatie, maar eerder een grijze massa waar je zelf het onderscheid mag maken. In mijn optiek kan je niet volledig

in het licht staan, zonder van het duister te hebben geproefd. Daarbij moet ik wel zeggen dat er allerlei valkuilen door datzelfde duister uitgezet worden - voor de mensen die dat proberen - met alle gevaren van dien. Het is zeer belangrijk om daar op gepaste wijze mee om te gaan, daar waar zelfbescherming het sleutelwoord is. Dus niet zomaar blind die ruimte van duister betreden, zonder dat je de kans krijgt de ruimte te verlichten. Nu kunnen we misschien wel het licht en duister onderscheiden, maar het gevaar zit het hem in wat daar tussen zit. Daar zijn de valkuilen voor degene die zoekende is en graag gelijkgestemden zoekt. Iets kan geweldig goed aanvoelen, terwijl als je werkelijk diep binnen jezelf kijkt, je weet dat deze energie eigenlijk niet goed voor jou - en je omgeving - is. En als je al deze - duistere en liefdevolle - energieën zou mogen categoriseren, dan zou je een enorme bibliotheek aan verschillende energieën hebben die allemaal anders aanvoelen. Waardoor jij - door de een teveel aan opties - niet meer weet wat nu wat is. De ervaringen met energie maakt het mogelijk om een aantal zaken (valkuilen) te herkennen. Het is de kunst om te doseren en niet in de valkuilen te trappen die door het duister zijn uitgezet voor goedgelovige zielen. Als je dan toch het duister en het licht wilt ervaren - om jezelf in de toekomst te kunnen beschermen - doe dat dan samen met mensen met ervaring en op zeer gepaste afstand. Met de beide oren en ogen open, want niets is namelijk wat het lijkt. Zo kan je - de volgende keer als jij een dergelijke energie tegenkomt - het werkelijke verschil inschatten tussen licht en het duister en zo kan je beter de verleiding weerstaan.

Als je eenmaal ontwaakt, dan wil je de nieuwe wereld verder gaan ontdekken en ervaren. Je gaat inkopen doen in de spirituele supermarkt en zoekt naar gelijkgestemden om informatie uit te wisselen. Met vaak als gevolg dat men zich aansluit bij een spirituele organisatie. (dit verhaal houd ik bewust heel algemeen).  Een dergelijke ervaring zou ik krijgen toen ik op een dag naar een bijeenkomst ging van hoe zal ik het noemen; 'het duistere licht'. Zelf heb ik die middag - in een korte tijd vlak achter elkaar - de twee uitersten van licht en het donker mogen ervaren en dat was een mooie levensles voor mij. Een kennis van mij met verstand van energie, (understatement) rade mij ten zeerste af om bij de organisatie van 'het duistere licht' een kijkje te gaan nemen. Maar de drang om naar die - voor wat ik ervan kon herinneren - liefdevolle plek toe te gaan was groot en mijn innerlijke stem zei tegen me: 'Je moet gaan, er is een andere reden.' Heb de adviezen van mijn kennis tot mij genomen en goed overwogen besloten dat ik daar goed op mijn tellen zou passen en niet te veel zou spreken, maar zou observeren. Nu heb ik als HSP-er als voordeel dat ik helder voelend ben en - door de ervaring van de afgelopen jaren heen - zo energie kan herkennen.

Zelf dacht ik al eens bij 'het duistere licht' te zijn geweest voor een Maya-lezing en ik herinnerde me de zachte bijna rozeachtige, liefdevolle energie die daar hing, al wist ik niet meer te herinneren waar deze plek was, het was immers vijf jaar geleden. Daar in de buurt aangekomen wist ik wel dat het ergens in de buurt moest zijn; 'als ik die richting uitloop, dan zou ik het wel snel vinden.' Terwijl ik de straat doorliep begon het al herkenbaar voor mij te worden en zag dat er een aantal mensen voor een gebouw stonden te praten. 'Hier zal het wel zijn 'dacht ik'. Er was daar een kunstgalerij en ik werd door - een nog onbekende vrouw - aangesproken; 'Komt U voor de kunstgalerij?' Ik lachte naar haar en zei;'nee ik moet volgens mij ergens anders zijn, maar het ziet er hier wel gezellig uit.' Er kwamen meer dames bijstaan en voor we het wisten waren we verschillende kunstwerken aan het analyseren in combinatie met de wereldproblematiek en de spirituele wereld. Er hing daar een hele mooie liefdevolle energie die ik dacht te herkennen. Een lange gang door - vol met kunstwerken -  liep ik de kamer door en zag daar de ruimte waar ik de Maya-Lezing had gehad. (Laat ik het gebouw en de organisatie het Liefdevolle licht noemen) Ik dacht bij mezelf; 'Die maya-lezing was toen helemaal niet in het gebouw van 'het duistere licht', hij was hier - ik herken de liefdevolle energie ervan - in het gebouw van 'het liefdevolle licht!'

Toen ik door de ruimte liep - waar de maya-lezing in de tijd plaatsvond -  kreeg een groot kleurrijk schilderij mijn aandacht. Een Schilderij van een zwaardvechter, waar aan de ene kant van het zwaard het helemaal donker kleurde en het aan de andere kant wit kleurde.  Vol bewondering keek ik minuten lang naar dit schilderij en toen ik het kaartje las dat bij het schilderij hoorde las ik; 'Met het zwaard het duister van het licht afsnijden.' Later zou ik de betekenis van deze tekst nog gaan begrijpen, want onze begeleiders van daarboven, geven continue boodschappen aan ons door. We zien ze alleen vaak niet, of begrijpen ze pas later. Bij mij kwam er een dame van middelbare leeftijd naast me staan. Ze had een prachtige uitstraling die als zuiver en puur licht kon worden omschreven. 'Mooie vertegenwoordiging van het duister, het licht en de dualiteit waar we nu in leven, niet?' Ik keek haar in haar grote blauwe ogen aan en knikte verlegen. Samen begonnen we een mooi gesprek over de geboorte van de nieuwe wereld en de processen die daar bij hoorden. Ze aarzelde even en zei toen: 'In de ruimte hiernaast begint ieder moment een lezing over kunst en de onderwerpen waar wij zonet even over praten. Je hoeft je niet in te schrijven, maar alleen maar mijn naam te noemen. Natuurlijk stemde ik toe en vond het prachtig hoe ik zomaar hier naar toe werd geleid.

In de ruimte waar de lezing was, probeerde ik haar te vinden, maar er waren wel vijftig mensen, dus te druk om te zien waar ze was. Totdat er een applaus te horen was en zij zelf het podium betrad. Iets waardoor ik aangenaam verrast werd.  Ze begon haar lezing over hoe kunst de harten van de mensen kon aanraken door de diepe lagen heen en over vele spirituele onderwerpen die resoneerde met de trilling van het diepste van mijn zijn. Op een gegeven moment kwamen de woorden als goddelijke vonk en het eenheidsbewustzijn - waar ik zelf ook regelmatig over schrijf - nog wel door. Maar daarna verdoofde ik en ging bijna in trance en bevond mij in het nirvana van een liefdevolle energie. En ondanks ik niets van het laatste deel van haar lezing hoorde, was het applaus aan het einde er niet minder om. 'Bravo' riep ik nog tijdens het klappen en moest mij bedwingen om in dit gezelschap niet op mijn vingers te fluiten. Toen de zaal leeg liep ging ik naar haar toe en zei tegen haar:'Dat was puur licht wat U daar verkondigde, en merk dat uw manier van schrijven kenmerken heeft met die van mij.' Ze lachte naar me en zei; Dank U wel, bent U ook schrijver? Ik knikte weer verlegen terwijl ik haar mijn kaartje overhandigde. 'Mensen die dichter bij het licht staan spreken steeds vaker dezelfde taal omdat ze vanuit de zelfde bron hun kennis halen. Ze knikte naar me en er was een duidelijke goddelijke verbinding tussen haar en mij.

Het koste me moeite om deze liefdevolle plek te verlaten, maar ik wilde toch ook graag naar de organisatie van 'het duistere licht', want daar was ik voor gekomen, toch? Het begon er steeds meer op te lijken dat ik eigenlijk voor de organisatie van 'het liefdevolle licht' was gekomen, maar ik wilde toch even naar de andere meeting gaan om dit te vergelijken. Het was maar een paar straten verderop en ik realiseerde me ineens dat dit wel eens gestuurd kon worden en dat het inderdaad geen toeval was dat ik eerst daar was. De dames grapte nog: 'Toeval bestaat niet.' Verborgen boodschappen van daarboven misschien? En dan te denken dat schilderij; 'het wegsnijden van het licht en donker.' In gedachten liep ik de hoek om en daar was het; de organisatie van 'het duistere licht.' Hoe dichterbij ik bij de ingang kwam, hoe meer ik werd overmeesterd door een zware mannelijke, uitdagende maar negatieve energie. Waar ik vijf minuten geleden nog op roze wolkjes liep van liefdevolle energie, daar liep ik nu met een zware deken van een energie die als prikkelend en negatief omschreven kan worden. Toen ik daar binnen liep groette een man mij al knikkend en bleef mij maar nakijken alsof er herkenning was, maar er toch iets anders was. Daar liep ik naar beneden een ruimte binnen en de energie werd daar steeds zwaarder en donkerder, ik bleef dicht bij mezelf en zette mij - al visualiserend - in een groot wit licht. Uiteindelijk ben ik daar weer snel vertrokken omdat ik voelde dat er in bepaalde ruimtes veel was gebeurd, iets waar ik verder hier niet over wil uitweiden, maar heb er veel van geleerd.

Het is duidelijk dat wij allemaal boodschappen doorkrijgen van boven en deze kunnen ontvangen als we dat werkelijk willen zien. Het is een kwestie van - met je intuitie - je oren en ogen open houden en alert te zijn op de signalen die gegeven worden. Door ervaring weten we een aantal zaken te herkennen en zo op tijd deze dreigende situatie te verlaten. Van het duister proeven - om zo het licht te kunnen herkennen - kan enkel door daar met ervaren mensen, uiterste voorzichtigheid mee om te gaan en daar niet blind en onbeschermd in te lopen. Blijf dicht bij jezelf en weet dat mijn ervaring niet jouw ervaring is en dat het bij een ieder anders uitvallen. Uiteindelijk veroordelen we het licht, noch het donker, omdat we zelf eigenlijk van allebei iets weg hebben in deze holistische werkelijkheid van dualiteit, waar de mens denkt afgescheiden te zijn van elkaar. Misschien is het beter om i.p.v. het duister proberen te elimineren, deze te transformeren naar het licht...

Blijf dicht bij jezelf, leef vanuit het hart, oordeel niet en verspreid het licht der liefde, waar je maar kan...

Richard Insight©