Dat de Griekse Postbank zich tegen het faillissement van het land wilde beschermen is nog voorstelbaar. De bank kocht deze CDS al in augustus 2009, toen Kostas Karamanlis nog premier van het land was. Door de regeringswisseling veranderden ook de CDS van eigenaar en kwamen voor € 1,3 miljard in handen van de private firma Informed Judgement Partners in Genève. De Postbank verdiende € 35 miljoen aan deze transactie, maar dat valt volkomen in het niet bij wat deze CDS op dit moment waard zijn. Dankzij de Griekse financiële crisis steeg de waarde van deze CDS namelijk met maar liefst 2700%.

 

Griekenland zou deze schat van € 23 miljard nu héél goed kunnen gebruiken, ware het niet dat het geld in bezit is van I.J.Partners, een onderneming die zich -overduidelijk met veel succes- bezig houdt met hun rijke klanten nog rijker te maken. Verbijsterend genoeg bevinden zich daar veel Grieken onder - bankiers, exporteurs, en ook de econoom Miranda Xafa, die bemiddelde tijdens de onderhandelingen tussen Griekenland en het IMF. De vice-president van I.J.Partner, Jose-Maria Figueres, blijkt een hele goede bekende van de heer Andreas Papandreou te zijn, de broer van de huidige premier, onder wiens toezicht juist deze CDS aan I.J.Partners verkocht werden.

 

Het tijdstip waarop dit 'enigszins' verdachte zaakje zich afspeelde is bijzonder pikant, namelijk precies tijdens de onderhandelingen die premier Papandreou achter gesloten deuren voerde met Dominique Strauss-Kahn, de topman van het IMF, over het inmiddels beruchte 'reddings'pakket van € 110 miljard, waar zogenaamd geen alternatief voor zou zijn en dat de rest van de Europa door de strot werd geduwd. Bedenk dat het publiek nog niets afwist van deze onderhandelingen. Ook het Griekse parlement was nog niet op de hoogte gesteld van de desastreuze financiële situatie van het land, noch van de 'tegenstrijdigheden' in het Griekse huishoudboekje. De rente voor Griekse staatsschuldpapieren was dan ook nauwelijks hoger dan die van Duitsland.

 

Met andere woorden: de kredietmarkten hadden nog geen flauw benul van de werkelijke financiële situatie van Griekenland. De kredietuitvalverzekeringen (CDS) waren daarom nog spotgoedkoop - een ideaal moment om deze papieren aan te schaffen. Vooral voor iemand, die wist hoe explosief de geheimen waren die in de Griekse schatkist verborgen zaten, en tevens wist dat deze spoedig zouden exploderen. En toen dit eenmaal gebeurde stegen de kosten voor de verzekeringen tegen een Grieks staatsbankroet pijlsnel, waardoor de waarde van deze CDS net zo hard toenam.

 

Premier Papandreou, die als hoogste politieke autoriteit toen al moet hebben geweten van de dramatische financiële situatie van zijn land, heeft de verkoop van deze CDS aan een privé firma niet enkel toegestaan of zelfs gearrangeerd. Nee, dit enorme staatsvermogen werd verkocht aan een firma waar hij en zijn familie nauwe banden mee hebben. Terwijl hij de plicht had om als premier zijn land zo goed mogelijk te besturen, wist hij door middel van deze CDS astronomische winsten voor zichzelf en zijn familie en vrienden op te strijken. Papandreou -de voorzitter van de socialistische internationale!- had zelfs het onbeschaamde lef om publiekelijk tekeer te gaan tegen de speculanten die de rente over Griekse schuldpapieren zo hadden opgedreven, terwijl hij en zijn familie en vrienden juist hierdoor schat- en schatrijk werden.

 

Terwijl de socialistische Griekse premier de aloude volkswijsheid 'links lullen, rechts zakken vullen' een nieuwe dimensie gaf -immers, hij belazerde niet alleen zijn eigen volk maar ook de burgers van de rest van de eurozone- gaf de Griekse centrale bank na enkele regels te hebben veranderd opdracht tot de leegverkoop van Griekse staatsobligaties middels grote banken zoals Goldman Sachs, JP Morgan, Royal Bank of Scotland, UBS, Deutsche Bank en Societé Générale. Dat versnelde de prijsval van de Griekse staatsleningen en jaagde de rente die het land betalen moest tot ongekende hoogte. Tegelijkertijd gingen ook de prijzen voor de Griekse CDS drastisch omhoog, iets waar de illustere klanten van I.J.Partner bijzonder blij mee zullen zijn geweest.

 

Zelfs al zou Papandreou niet persoonlijk van deze handel met CDS geprofiteerd hebben, dan nog had hij gezien de omstandigheden en de penibele financiële situatie waarin zijn land zich bevond nooit met een transactie mogen instemmen die het land een miljardenverlies heeft opgeleverd.

 

Een paar dagen geleden trad de Griekse parlementsafgevaardigde Panos Kammenos met deze ongehoorde gang van zaken naar buiten. Hij uitte zijn verwijten ook in het Griekse parlement en noemde Papandreou een 'betaalde broker van van internationale speculanten'. Hierbij kreeg hij steun van de voorzitter van de LAOS partij. Even was het Griekse volk verlamt van schrik dat de hoogste baas van het land zo'n onvoorstelbare fraude lijkt te hebben gepleegd, juist in een historisch ongekend zware periode waar het land doorheen gaat.

Griekenland leeggeroofd

Net zoals het voormalige Oost Duitsland werd Griekenland volledig geplunderd en gesloopt door de elite, zozeer dat nu zelfs het goud dat in het bezit is van de Griekse centrale bank als onderpand lijkt te gaan dienen voor nog meer zinloze kredieten aan het land. Zo wordt de soevereiniteit, ja, uiteindelijk zelfs het bestaan van een oude Europese natie opgeofferd aan de ideologie van de socialistische 'EU-Superstaat'. Ondertussen vult de rijke en machtige elite zijn zakken, ten koste van de gewone burgers. Zelfs voor het leegroven van hun eigen land schrikken ze niet terug.

 

U hoeft er geen helderziende voor te zijn te bedenken dat in Athene de lont in het kruitvat is aangestoken. De woedende Grieken steken bij hun protesten inmiddels kleine galgen omhoog met daarop de tekst 'Papandreou, dit staat jou te wachten!' (1)

 

 

Xander