Wetenschappers hebben in het Oeral gebied bewijzen gevonden die indruisen tegen de traditionele mening over de menselijke geschiedenis: Stenen platen die ongeveer 120 miljoen jaar oud zijn met daarop een reliëfkaart van het Oeral gebied.

Dit schijnt onmogelijk. Wetenschappers van de plaatselijke Universiteit hebben onweerlegbaar bewijs gevonden voor het bestaan van een oude hoog ontwikkelde beschaving. De vraag betreft een grote plaat die gevonden is in 1999 met daarop een volgens onbekend procédé vervaardigde kaart van het gebied. De kaart bevat verwijzingen naar openbare werken: een kanalensysteem met een totale lengte van 12.000 kilometer, stuwen en krachtige dammen. Niet ver van de kanalen zijn diamantvormige velden afgebeeld waarvan de bestemming onbekend is. De kaart bevat ook enkele inscripties, zelfs numerieke. De wetenschappers dachten in eerste instantie dat het een Oud-Chinese taal betrof. Het bleek echter dat het een hiërogliefen schrift betrof waarvan de oorsprong onbekend is. De wetenschappers zijn er niet in geslaagd het te vertalen.

"Hoe meer ik leer des te meer begrijp ik dat ik totaal niets weet," zegt professor Alexander Chuvyrov van de Universiteit van Bashkir. De vondst werd voornamelijk gedaan door professor Chuvyrov. Al in 1995 besloten de professor en een student uit China met de naam Huan Hun onderzoek te doen naar de mogelijkheid van migratie van Oud-Chinezen naar het Oeral-gebied. Tijdens een expeditie hebben zij in dat gebied diverse rotsgravures gevonden die aangebracht waren in de Oud-Chinese taal. Dit bevestigde hun vermoedens. De gravures werden gelezen en de inhoud betrof voornamelijk handel, huwelijk en overlijdensregistratie.

Tijdens het onderzoek werden er in de archieven van de gouverneur-generaal echter aantekeningen uit de 18de eeuw gevonden. Deze aantekeningen vertelden over ongeveer 200 ongebruikelijke stenen platen die zich niet ver van het dorp Chandar in de Nurimanov-regio bevonden. Chuvyrov en zijn collega besloten meteen dat deze platen in verband stonden met de Chinese migranten. Aantekeningen in het archief rapporteerden ook over onderzoekingen uit de 17de-18de eeuw toen Russische onderzoekers 200 wit-stenen platen hadden onderzocht met daarop tekens en patronen. In de vroege 20ste eeuw had archeoloog A. Schmidt ook enkele witte platen gezien in het gebied. Dit alles deed de wetenschapper besluiten om met een speurtocht te beginnen. In 1998, nadat hij een team studenten om zich heen had verzameld, begon hij met de werkzaamheden. Hij huurde een helikopter, en het eerste deel van de expeditie bestond uit een rondvlucht over het gebied waar de platen werden verondersteld te zijn. Ondanks alle pogingen werden de platen echter niet gevonden. Chuvyrov was overstuur en begon zelfs te denken dat de platen niets meer waren dan een prachtige legende.

Ze kregen echter een meevaller. Tijdens een van Chuvyrov's uitstapjes naar het dorp kwam Vladimir Krainov, voormalig voorzitter van de plaatselijke agrarische vereniging, naar hem toe en vroeg: "Bent u toevallig op zoek naar wat stenen platen? Er bevindt zich een vreemde plaat in mijn tuin." "Eerst nam ik het verhaal helemaal niet serieus maar ik besloot toch om maar eens een kijkje te gaan nemen. Ik herinner me de dag nog precies: 21 juli 1999. Onder de veranda van het huis lag de licht beschadigde plaat. Hij was zo zwaar dat we hem er niet uit konden trekken. Ik ging naar Ufa om daar om hulp te vragen."

Binnen een week werd er met de werkzaamheden begonnen. Nadat de plaat was uitgegraven waren de onderzoekers verbaasd over de afmetingen: 148cm. lang, 106cm. breed en 16cm. dik. Hij woog minstens 1000 kg. De eigenaar van het huis maakte houten rollen waarmee de plaat uit het gat gerold kon worden. De vondst werd "Dashka's Steen" genoemd (ter ere van Chuvyrov's kleindochter die een dag eerder geboren was) en hij werd voor onderzoek naar de universiteit gebracht. Nadat de plaat was schoongemaakt konden de onderzoekers hun ogen niet geloven. "Ik begreep gelijk dat het geen simpel stuk steen was, maar een echte landkaart, en geen simpele maar een drie dimensionale. Je kunt het zelf zien."

"Hoe hebben we het voor elkaar gekregen om de plaats te identificeren? In de eerste plaats konden we ons niet voorstellen dat de kaart zo oud was. Gelukkig is het reliëf van het huidige gebied gedurende miljoenen jaren niet veel veranderd. We konden veel plaatsen identificeren zoals de hoogte van Ufa, terwijl de vallei van Ufa het belangrijkste punt is voor onze bewijsvoering, omdat we geografische studies uit hebben gevoerd en we hebben het spoor gevonden waar het volgens de oude kaart heeft moeten liggen. Misplaatsing van de vallei heeft plaats gevonden door tektonische platen die zich vanuit het oosten hebben verplaatst. De groep Russische en Chinese specialisten op het gebied van cartografie, natuurkunde, wiskunde, geologie, scheikunde en oude Chinese taal hebben met precisie vastgesteld dat de plaat de kaart van het Oeral gebied bevat met de rivieren Belya, Ufimka en de Sutolka," vertelde Alexander Chuvyrov terwijl hij de lijnen op de kaart aanwijst aan de journalisten. "Je kunt de Ufa vallei- de breuk in de aardkorst die zich uitstrekt van de stad Ufa tot de stad Sterlitimak- zien. Op dit moment loopt de Urshak rivier over de voormalige vallei." De landkaart is gemaakt op een schaal van 1 : 1,1 km.

De natuurkundige Chuvyrov heeft zich aangewend om alleen op de resultaten van gedegen onderzoek te vertrouwen, terwijl vandaag de dag zulke feiten aanwezig zijn.

De geologische structuur van de plaat werd vastgesteld: hij bestaat uit drie lagen. De basis is 14 cm. dik en gemaakt van het hardste dolomiet. De tweede laag is waarschijnlijk de interessantste en gemaakt van diopside glas. De technologie van de bewerking is niet bekend bij de moderne wetenschap. De derde laag bestaat uit kalk-porselein die de kaart moet beschermen tegen invloeden van buitenaf.

"Het moet opgemerkt worden," zegt de professor, "dat het reliëf niet met de hand gemaakt is door de een of andere steenhouwer. Dat is simpelweg onmogelijk. Het is duidelijk dat de steen bewerkt is met machines." Röntgenstralen bevestigen dat de plaat van kunstmatige oorsprong is en gemaakt werd met precisie gereedschappen.

Eerst dachten de wetenschappers dat de oude kaart gemaakt werd door de oude Chinezen vanwege de verticale inscripties op de kaart. Zoals wel bekend werd het verticale schrift in de oud- Chinese taal van voor de 3de eeuw gebruikt. Om zijn bevindingen te staven bracht professor Chuvyrov een bezoek aan de bibliotheek van het Chinese rijk. Gedurende de 40 minuten die hij door mocht brengen in de bibliotheek keek hij enkele zeldzame boeken door, maar geen van deze bevatte literatuur dat leek op het schrift op de stenen plaat. Na zijn ontmoeting met collega's van de Hunan Universiteit heeft hij het "Chinese spoor" opgegeven. De wetenschapper concludeerde dat het porselein dat de plaat bedekte nooit gebruikt is in China. Ofschoon al de pogingen om het schrift te ontcijferen mislukten, vond men uit dat het schrift bestond uit hiërogliefen die waren verdeeld in lettergrepen. Chuvyrov beweert echter dat hij één teken op de kaart heeft ontcijferd: dit teken staat voor de hoogteligging van het huidige Ufa.

Hoe langer de plaat werd bestudeerd des te meer mysteries er opdoken. Op de kaart kan men een reusachtig irrigatiestelsel zien dat in verbinding staat met de rivieren. Er zijn twee 500 meter brede kanalen systemen van ongeveer 10 km. lang en elk 3 km. diep. De dammen hebben waarschijnlijk geholpen om het water van twee zijden tegen te houden, en voor het bouwen ervan zijn miljoenen tonnen aarde verplaatst. Het huidige Wolga - Don kanalen-systeem zou slechts een krasje zijn op de gevonden kaart. Als natuurkundige verondersteld Chuvyrov dat de moderne mens technisch gezien slechts een gedeelte zou kunnen bouwen van wat er op de kaart afgebeeld staat. Volgens de kaart had de Belaya rivier van oorsprong een kunstmatig aangelegde oever.

Het was moeilijk om de ouderdom van de plaat ook maar bij benadering vast te stellen. Eerst werd de radiokoolstofmethode uitgevoerd, daarna werden lagen van de plaat gescand met de uranium chronometer maar de onderzoeken toonden verschillende resultaten en de ouderdom van de plaat bleef een raadsel. Terwijl met de steen onderzocht vond men twee schelpen op het oppervlak. De ouderdom van een van deze schelpen- Navicopsina munitus van de Gyrodeidae familie- is ongeveer 500 miljoen jaar, terwijl de tweede- Ecculiophalus princeps van de Ecculiomphalinae subfamilie- ongeveer 120 miljoen jaar is. Die leeftijd werd geaccepteerd als "werk versie". "De kaart werd waarschijnlijk gemaakt in de tijd dat de magnetische pool van de Aarde in het huidige Duitsland lag, en dit was ongeveer 120 miljoen jaar geleden. De kaart die we hebben gevonden ligt buiten de gebruikelijke kennis van de mens en hebben lange tijd nodig om aan het idee te wennen. Wij zijn gewend geraakt aan ons wonder. Eerst dachten we dat de steen ongeveer 3000 jaar oud was. De leeftijd groeide echter snel en al helemaal nadat we de schelpen hadden gedateerd. Maar wie kon garanderen dat de schelpen leefden toen ze in de plaat ingebed raakten? De maker van de kaart heeft waarschijnlijk een versteende vondst gebruikt," aldus professor Chuvyrov.

Wat heeft het doel kunnen zijn van de kaart? Dat is waarschijnlijk nog het interessantste. Materiaal van de vondst van Bashkir is reeds onderzocht in het Centrum voor Historische Cartografie in Wisconsin (USA). De Amerikanen stonden perplex. Volgens hen kan zo'n drie-dimensionale kaart maar één doel hebben gehad namelijk om te dienen ter navigatie van uit de lucht. Voornamelijk wordt tegenwoordig in de Verenigde Staten gewerkt aan het maken van een drie-dimensionale kaart van de wereld. Zij verwachten in 2010 klaar te zijn met de werkzaamheden. Maar om dergelijke kaarten te kunnen maken zijn talloze ingewikkelde berekeningen nodig. "Probeer tenminste eens om een berg in kaart te brengen," zegt Chuvyrov, "De techniek om zulke kaarten samen te stellen vergt supercomputers en onderzoek vanuit de ruimte." Maar wie heeft dan de kaarten gemaakt? Chuvyrov is voorzichtig als hij over de onbekende cartografen spreekt: "Ik hou er niet van om over UFO's en buitenaardsen te praten. Laten we de maker van de maker maar simpelweg "De Schepper" noemen."

Het lijkt erop dat diegenen die toen leefden en bouwden luchtvaartuigen gebruikten: Er zijn namelijk geen wegen op de kaart aangegeven. Het kan ook zijn dat ze het water gebruikt hebben. Ook is er een theorie dat de makers niet op die plaats hebben geleefd maar het land alleen aan het voorbereiden waren voor ingebruikname. Dit lijkt de meest aannemelijke versie, ofschoon er nog niets vastgesteld kan worden. Waarom zullen we dus niet aannemen dat de makers tot een vroege beschaving behoorden?

De laatste onderzoeken van de kaart brengen de ene verrassing na de andere tevoorschijn. De wetenschappers zijn er nu zeker van dat de kaart slechts een fragment is van een kaart van de hele wereld. Volgens sommige theorieën waren er oorspronkelijk 348 van dergelijke fragmenten. De andere stukken liggen waarschijnlijk in dezelfde buurt. Wetenschappers hebben in het buitengebied van Chandar meer dan 400 bodemmonsters genomen en hebben uitgevonden dat de gehele kaart waarschijnlijk in het ravijn van de berg Sokolinaya is gesitueerd. Tijdens de IJstijd is de kaart echter in stukken gebroken. Als de wetenschappers er in slagen om alle fragmenten te vinden zal de totale grootte 340 bij 340 meter zijn. Na bestudering van de archieven heeft Chuvyrov de locatie van vier andere stukken kunnen vaststellen: een stuk ligt onder een huis in Chandar, een stuk onder het huis van de handelaar Khasanov, het derde stuk ligt onder een van de dorpsbaden en het vierde ligt onder een pilaar van een spoorwegbrug.

In de tussentijd hebben de wetenschappers uit Bashkir informatie over hun vondst naar de diverse wetenschappelijke centra van de wereld gestuurd. In diverse internationale congressen hebben ze verslag gedaan over het onderwerp: De Kaart van de Openbare Werken van een onbekende beschaving in het Zuidelijke Oeral gebied.

De vondst van de wetenschappers heeft geen analoog, op één uitzondering na. Toen het onderzoek op zijn hoogtepunt was bereikte een kleine kalksteen het bureau van Chuvyrov. Op deze steen stond een gelijksoortig reliëf. Waarschijnlijk heeft iemand, die de plaat gezien heeft het reliëf willen namaken. Maar, wie en waarom?