Door Willem Huntelaar

Met de laatste onthullingen van Wikileaks is een hoop bereikt, maar vooral dat de discussie rond vrijheid op het internet in de mainstream terecht is gekomen en dat zelfs de meest trouwe systeemzombie van zijn roze wolk is gevallen: politici liegen, geheime diensten moorden, oorlogen dienen vooral economische belangen.

Er wordt gevreesd dat de poppenspelers de onthullingen zullen aangrijpen als de '9/11 van de cyberwereld' en ze zullen misbruiken voor het installeren van een Patriot Act voor het world wide web.

Maar is dat wel zo logisch?

Voelt de heersende klasse zich werkelijk bedreigt door de grote hoeveelheid verondersteld vrije informatie op het net? Maakt Leon Panetta zich zorgen om de bekentenissen van ex-agenten op YouTube? Ligt Jacob de Rothschild er werkelijk wakker van dat men het geniale spel van zijn voorvaderen rond de centrale banken heeft doorgrond en dat de tactische zetten die ze de laatste 200 jaar richting bijna totale wereldheerschappij hebben gedaan langzaam worden ontrafeld?

Nee.

Ze zijn er waarschijnlijk zelfs blij om.

Want hoewel we naast de gevestigde media inmiddels duizenden, tienduizenden of wellicht zelfs als honderdduizenden alternatieve media hebben die allen beweren dat zij de echte waarheid brengen en de gevestigde media slechts een gemanipuleerde, afgeborstelde waarheid met een strik erom, is er uiteraard helemaal niemand die weet hoe de vork in de steel zit. Ook Jacob de Rothschild - van wiens organisatie mag verondersteld worden dat zij met hun schier eindeloze financiële mogelijkheden het meest uitgebreide inlichtingennetwerk van alle spelers op het schaakbord hebben - weet niet wat de waarheid is.

Alex Jones, Michael Rivero, Matt Drudge, Andrew Breitbart en Rita Katz weten niet wat de waarheid is, of hoe de wereld werkelijk ineen steekt, wie er allemaal meespelen en welke info echt is en welke propaganda.

Toch presenteren zij hun schokkende feiten als (sterk uiteenlopende) waarheden en worden hun schrijfsels, filmpjes en podcasts door hun grote schare fans met aan religie grenzende stelligheid geslikt als de enige waarheid en de hele waarheid.

Van Jones is echter bekend dat hij zelden of nooit een kwaad woord over Israël laat horen, Rivero lijkt in niets anders dan dat geïnteresseerd, Matt Drudge wordt elke zaterdagavond in zijn gat genaaid door de woordvoerders van het Witte Huis, Andrew Breitbart door die van de Federal Reserve en Wall Street, en Rita Katz is niemand minder dan de poetsvrouw van Meir Dagan.

Tussen Arianna Huffington en Jeff Rense bevindt zich een heel scala aan alternatieve nieuwsmedia waarvan niemand werkelijk kan beoordelen in hoeverre de door hun als feiten gepresenteerde gebeurtenissen, complotten en oplichterspraktijken allemaal waar zijn. Er wordt zoveel informatie naar buiten gebracht dat het voor de wakkere webbers nauwelijks bij te houden is en al helemaal niet te controleren.

Sinds de bekentenissen van Mordechai Vanunu gaat in ieder geval iedereen met een afkeer van de Israëlische politiek in het Midden-Oosten ervan uit dat Israël inderdaad 200 kernraketten in Dimona heeft liggen. Niemand is het ooit gaan checken, en de Israëliërs vinden het wel prima zo. Als ze ze inderdaad hebben houden ze het liever stil in verband met de overtreding van het Non-Proliferatieverdrag. En als ze ze niet hebben laten ze hun vijanden uiteraard graag in de waan dat ze ze wel hebben. "Israel must be like a mad dog, too dangerous to bother," zei generaal Moshe Dayan en bedoelde dat het imago dat je een gevaarlijke tegenstander bent soms voldoende kan zijn om een vijand af te schrikken.

Ook de Amerikanen maakten al eens gebruik van een soortgelijke tactiek. Na afloop van de inval in Irak bedankte opperbevelhebber Norman Schwarzkopf de media voor het trouw en klakkeloos overnemen van hun persberichten over de troepenopbouw van de geallieerde legers in Saoedi-Arabië. "Tijdens de eerste drie maanden van onze voorbereidingen hadden de Iraakse MIGs ons zo de woestijn uit kunnen blazen, ware het niet dat ze dankzij onze persberichten dachten dat wij daar al met honderdduizend zwaar bewapende troepen waren. Dat was namelijk niet zo," aldus Schwarzkopf.

Elke blogger is ervan overtuigd dat de heersende klasse de media volledig onder controle heeft. En dat is ook zo. Waar bloggers echter veel minder aan denken is dat de de poppenspelers ook de alternatieve media al verregaand hebben geïnfiltreerd en zelfs hun eigen bloggers in dienst hebben.

Tot nu is alleen Israël er (met een reden) ronduit voor uitgekomen dat ze mensen inhuren om de blogs, forums en Facebookgroepen te vervuilen met pro-Israëlische 'meningen', maar ook andere machtsblokken doen het. Het gaat van relatief onschuldig in de vorm van bedrijven die de bevolking in het ootje nemen door websites met zogenaamd objectief, vergelijkend onderzoek naar de verschillende aanbieders van hun producten te onderhouden, tot nieuwsmedia die zich voordoen als anti-establishment en anti-regering, maar die tussen de regels door precies dat lekken wat de machthebbers goed uitkomt. Het Amerikaanse Anti-war.com is er een goed voorbeeld van, maar ook het Duitse Kopp-Verlag helpt vooral de Zionistische anti-moslimhetze vooruit met uiterst rechtse, islamofobe artikelen tussen zogenaamde anti-establishment artikelen - artikelen die echter zelden iets anders onthullen dan wat ook al op tal van andere websites is verschenen.

In dit licht moet ook Wiki-Leaks gezien worden. Met een dun laagje klokkenluiderschroom voor de nodige geloofwaardigheid en zelfs een overduidelijk gefingeerd arrestatiebevel (zelfs de domste Telegraaflezer moet namelijk 'doorgronden' dat de CIA erachter zit) voor de oprichter laat men informatie op de nietsvermoedende bevolking los die via de oude kanalen niet meer overtuigend aankomt.

De hele Wiki-leaks-affaire had echter nog meer effecten op de netizens van het world wide web.

Ten eerste werd het grote, groeiende blok van kritische nieuwsvolgers, van hen die twijfelden aan het verhaal over 11 september, de oorzaken van de economische crisis en de opwarming van de Aarde, met één geniale klap in tweeën gesplitst. Er heeft een verzuiling plaatsgehad in de bloggosfeer: de ene zuil gelooft dat Assange een integere klokkenluider is, die er steeds maar weer in slaagt uit de klauwen van de FBI te blijven, de andere zuil denkt het spel te doorzien en gelooft dat Assange een propaganda-instrument is van de CIA/MOSSAD/Rothschilds.

Verdeel en heers.

Beide groepen geloven echter weer dat de affaire met de lekken van Assange en Manning zullen worden misbruikt voor strengere cyberwetten en beperkingen van de toegang tot het internet.

En hoewel het een logische en zeker niet uit te sluiten conclusie is zou het uiterst dom zijn van de poppenspelers. Nu kun je van de poppenspelers heel veel zeggen, maar niet dat ze dom zijn. En dus zullen ze niet tornen aan het vrije internet.

Elke legerofficier zal je kunnen vertellen dat weten wat de vijand doet van doorslaggevend belang is voor een succesvolle veldslag. Een succesvolle topmanager probeert zijn concurrent niet zonder meer stuk te concurreren, maar plaats zijn mensen in de top van het management van die firma om te weten wat ze van plan zijn - om pas dan de beslissende slag te voeren of door ze van binnenuit te vernietigen.

Een overheid die wil weten wat er onder de bevolking leeft hoeft tegenwoordig slechts een klein team van analisten het internet te laten afschuimen en hij zal tot in de donkerste krochten van de samenleving kunnen doordringen om te weten hoe er over willekeurig welk onderwerp gedacht en geageerd wordt. Worden vrije fora van verschillende sites afgesloten, dan hebben de inlichtingendiensten er het raden naar, en zullen ze weer net als vroeger echt veldwerk moeten gaan doen om kleine splintergroepjes die een verzetsdaad beramen op te sporen.

Daarnaast hebben de machthebbers allang door door dat de verschillende fora en shoutboxes geweldige uitlaatkleppen zijn, waar boze burgers kunnen stoomafblazen en hun woede over regering, banken of medeburgers kunnen ventileren - woede die ze anders mee de straat op zouden nemen, of erger.

Is het dan verstandig van de overheden om zichzelf dat geweldige propaganda-instrument uit handen te nemen? Is het verstandig om burger op zijn boosheid te laten zitten om het vervolgens op veel minder aangename manieren naar buiten te zien komen? Wil de overheid werkelijk terug naar de jaren stillekes, toen geheim agenten onder vensterbanken, achter valse wanden en deuren op een kier naar bijeenkomsten van anti-kapitalistische cellen zaten luistervinken?

Ver voor de uitvinding van het internet zei een meester van het geschreven woord, Johann Wolfgang von Goethe "Niemand ist mehr Sklave, als der sich für frei hält, ohne es zu sein." (Niemand is slaafser dan hij die denkt dat hij vrij is zonder het te zijn).

De moderne mens verkeert met een vrij internet in die waan. Hij mag schrijven wat hij wil, hij mag zeggen wat hij wil, maar zolang het internet een versplinterd allegaartje van afwijkende meningen en ideeën blijft, zolang het voor de burger vooral een uitlaatklep van frustratie en machteloze boosheid is, die niet uitmondt in werkelijke actie in parlement of rechtbank, in werkelijk, gecoördineerd, massaal verzet, blijft het internet voor de heersende klasse vooral een geweldig instrument om de blinde, onwetende massa te manipuleren, te sturen en voor haar plannen te winnen - of juist niet.

Het gaat om gekaapte oppositie, om verzetsbewegingen die niet worden bestreden maar overgenomen, over alternatieve websites die niet alternatief zijn.

Het grootste deel van de mensen gaat over stag bij het lezen van angstberichten over Al Qaida, besmettelijke ziektes en stijgende zeespiegels. Het verzet van een ander deel wordt gebroken door ze wijs te maken dat in 2012 de wereld zal vergaan, dat er een nieuw, hogere vorm van bewustzijn zal ontstaan of dat een Goddelijk of buitenaards wezen in zal grijpen en alle slechteriken bij de lurven zal grijpen. Allemaal zodat ze zelf helemaal niets hoeven doen, behalve positief denken en alles liefhebben. Maar een substantieel deel van de bevolking doorprikt het en gaat op zoek naar de werkelijkheid op een of meerdere van de tienduizenden alternatieve nieuwssites.

De poppenspelers hebben natuurlijk allang door dat dat een ideale gelegenheid is om ook de kritische denkers, de vrije geesten en de onafhankelijken in de samenleving de stuipen op het lijf te jagen en ze met angstaanjagende samenzweringen dusdanig te verlammen dat ook zij niet al te energiek aan de status quo gaan zitten morrelen.

Die paar die er dan nog overblijven maken ze president of laten ze de lotto winnen.

Iedereen tevreden.