Als er één ding duidelijk werd in Seoul dan was het wel dat de rest van de wereld de VS plat gezegd spuugzat is. Aan het langdurige tijdperk van Amerikaanse dominantie is definitief een einde gekomen. Voor de eerste keer sinds 1945 lieten alle andere wereldmachten -Duitsland, Japan, Brazilië, China, India, de landen van de Aziatische Gemeenschap (ASEAN)- duidelijk hun woede blijken over het besluit van de FED om over te gaan tot de volgende ronde 'Quantitave Easing', kort gezegd QE2, dat het bijdrukken van nog eens $ 600 miljard omhelst. De scheuring tussen de VS en de rest van de wereld werd overduidelijk toen Amerika openlijk en zeer beslist de oren werd gewassen, ook door bondgenoten Japan en Duitsland.

Ben Bernanke, voorzitter van de FED, heeft moeten constateren dat zijn eerdere dreigementen aan het adres van zijn collega's geen effect hebben gehad. De rest van de wereld heeft hem deze maand te verstaan gegeven dat zij het niet langer pikken dat de Amerikaanse centrale bank maar door blijft gaan met drukken van dollars en daar de rest van de wereld voor laat opdraaien. Daarom begint de dollar langzaam maar zeker zijn status als wereld reservemunt te verliezen en wordt het een 'gewone' nationale valuta, en daarmee het probleem van enkel de Verenigde Staten en niet langer van de hele wereld, zoals minister van Financiën John Connally het zo treffend -en arrogant- stelde in 1971.

 

Feitelijk is de Amerikaanse FED nog nét niet onder curatele gesteld, maar heeft het wel 'huisarrest' gekregen. LEAP/E2020 verwacht daarom niet dat er op korte termijn nóg een ronde quantitative easing (QE3) komt, wat de Amerikaanse leiders ook mogen willen. Als daar toch toe besloten wordt dan verwacht de Europese denktank dat dit aan het einde van 2011 zal gebeuren en er als gevolg een enorm wereldwijd conflict zal ontstaan, waardoor de dollar volledig in elkaar zal storten.

 

Over de hele wereld begint de burgerbevolking steeds meer te beseffen dat de huidige wereldwijde financiële en economische crisis zich hoe dan ook aan het versnellen en verdiepen is. Door de grote onenigheid op de recente G20 top in Seoul werd pijnlijk duidelijk hoe groot de scheur is die is ontstaan in de -ogenschijnlijke- wereldwijde eensgezindheid bij het aanpakken van de crisis. Het is nu 'ieder voor zich'.

 

In heel Europa laten de grote gevolgen voor de bevolking zich steeds duidelijker voelen. Van Parijs tot Berlijn, Lissabon tot Dublin, Vilnius tot Boekarest en Londen tot Rome neemt het aantal protestdemonstraties en stakingen hand over hand toe. Het sociale aspect van de wereldwijde systeemcrisis heeft de Europese bevolking hard getroffen. Hoewel dit gegeven het strenge bezuinigingsbeleid van de meeste regeringen nog niet heeft kunnen verstoren, wijst de toenemende onvrede onder de burgers erop dat er bij volgende verkiezingen hard afgerekend zal worden met partijen die de financiële problemen, voor een groot deel ontstaan door de krankzinnige speculaties van de banken, op de gewone bevolking hebben afgewenteld door hogere belastingen te gaan heffen en te bezuinigen op sociale voorzieningen zoals de gezondheidszorg, uitkeringen en pensioenen.

 

Ook in de opkomst van populistische volkspartijen ziet LEAP/E2020 een signaal dat de burgers zich niet langer zonder verzet willen laten slachtofferen. Daarom verwacht de denktank dat er steeds meer geweld gebruikt zal worden, zeker als de situatie in veel landen alleen maar hopelozer wordt en met name de jongere generaties hun frustraties niet langer in de hand zullen kunnen houden. Zonder hogere belastinginkomsten zal er voor hen echter maar één acceptabele oplossing zijn, en dat is snijden in de bestaande pensioenen en niet nog meer lastenverhogingen voor de werkende middenklasse. Daarnaast is het zeer waarschijnlijk dat de hoogste inkomens zwaarder belast gaan worden, er een belasting voor de banken komt en er tevens nieuwe, door de bevolking gesteunde plannen op tafel komen om de grenzen te beschermen tegen de komst van nóg meer illegalen en immigranten.

 

De conclusie van LEAP/E2020 is dat de bewustwording van de burgers over de ernst van de crisis en het uiteenvallen van het wereldwijde geopolitieke systeem verder zal toenemen, waardoor de veranderingen in het internationale systeem en in onze landen en maatschappijen alleen maar benadrukt zullen worden. Al in 2011 zal het gevolg nóg meer chaos en verwarring zijn, zeker in de VS, waar de overheid vanaf het voorjaar van 2011 geen andere keus meer zal hebben dan snoeihard te bezuinigingen. Totdat er op zijn vroegst in 2012 of 2013 wat rust in de tent kan gaan komen zal waarschijnlijk één van de verrassingen zijn dat vanaf 2012 niet langer de VS, maar China de grootste economie ter wereld zal hebben.

 

 

Xander

 

LEAP/E2020 (Global Europe Anticipation Bulletin nr. 49)