We willen zo graag begrijpen waarom we ons gedragen zoals we ons gedragen. We zoeken daarbij in gebeurtenissen uit het verleden en de wijze waarop we zijn opgevoed en opgegroeid. Natuurlijk zijn deze factoren bepalend geweest in wie je nu bent, maar daarmee hoeft die omgeving niet verantwoordelijk te zijn voor je handelingen en de wijze waarop je reageert. Wanneer we die omgeving verantwoordelijk maken voor ons Zijn worden we onvrije wezens die gestuurd en geregeerd worden door de omgeving. De aanwezigheid van omgevingsfactoren staat buiten onze invloed, maar onze reactie daarop is wel degelijk onze eigen verantwoordelijkheid en kunnen we Zelf beïnvloeden.

Wanneer daadwerkelijk de omgeving bepalend zou zijn hoe ik handel dan was ik niet in staat om de keuze te maken tussen wel of niet krabben omdat er een stofje op mijn neus zit. Hiervan bewust kan ik wel degelijk die keuze maken en daarmee wordt een stukje vrijheid geschapen. Het draait dus allemaal om bewust zijn van de omgeving en de wijze waarop je zelf handelt.

Het is geen excuus om te zeggen dat we zus of zo handelen vanuit een ervaring uit het verleden, het enige dat men kan aanvoeren is dat men onbewust is geweest en niet in staat deze ervaring te vertalen naar bewuste keuzes. Onbewustheid mogen we onszelf vergeven, met die vergeving zijn we bewust van onze onbewustheid en kunnen hierdoor in de toekomst bewuster gedragen. Een pijnlijke gebeurtenis kunnen we niet voorkomen, maar het lijden daaraan is hiermee onze eigen verantwoordelijkheid.

Nu lijkt het misschien zeer moeilijk om te aanvaarden dat we zelf verantwoordelijk zijn voor al ons handelen, maar eigenlijk is juist de verantwoording buiten ons leggen veel moeilijker. Door de verantwoordelijkheid buiten ons te leggen verspillen we vele uren met piekeren over het verleden om te begrijpen waarom we zijn zoals we zijn en gaan we misschien zelfs trachten die omgeving te beïnvloeden omdat we weten hoe we daarop reageren. We voelen ons dan ook zeer onvrij in een dergelijke situatie en een speelbal van de omgeving. Loslaten hierin betekent die omgeving aanvaarden zoals die is en kennis hebben van onze vrijheid zelf te bepalen hoe we op deze omgeving reageren.

De eerste stap in het losmaken van deze overtuigingen is door bij gebeurtenissen eerst tijd te nemen en te observeren welke handeling overwogen wordt als reactie op de betreffende gebeurtenis. Vervolgens observeert men de herkomst van deze handeling en of deze zijn grond heeft in liefde of angst. Wanneer het een handeling vanuit angst betreft (een handeling vanuit angst kan ook zijn dat je juist niet handelt) is het van belang nader onderzoek te plegen naar de wortel van deze overtuiging en deze vervolgens met ons goddelijk bewustzijn door te snijden, want het was slechts een zelf geschapen overtuiging en wat we zelf geschapen hebben kunnen we ook weer vernietigen.

Ga overigens niet oordelen over eerdere handelingen, observeer ze slechts en zie ze als leermomenten in je bewustwordingsproces. Het leren niet te oordelen over je eigen handelen (en met name het veroordelen) helpt om minder te oordelen over anderen en voorkomt schuldgevoel over een handeling uit het verleden. We zijn nu eenmaal bezig met een bewustwordingsproces en groeien betekent fouten maken. Ook het voelen van schuld is dus een keuze, daar kan je zelf wat aan doen en misschien kan je daar nu beter mee omgaan dan toen, zodat je werkelijk je schuldgevoel kan inlossen door te handelen vanuit liefde… zeg gewoon eens sorry en geef je fouten toe.

Bovenstaande lijkt allemaal heel erg duidelijk en helder, maar toch ervaar ik ook dat het soms heel moeilijk is om niet de schuld buiten mijzelf te zoeken en anderen verantwoordelijk te maken voor mijn lijden. Dit is één van de moeilijkste dingen in bewustwording en een uitdaging om steeds minder de omgeving verantwoordelijk te maken.