We kennen natuurlijk allemaal al een poosje de zogeheten taser: een apparaat dat vooral door de bodyguards van onze heersers wordt gehanteerd en dat bij gebruik het beoogde slachtoffer van een verlammende rotschok voorziet, waardoor dit individu zo goed als incapabel ter aarde stort. Klinkt niet echt gezond en dat is het ook niet, getuige de doden en gewonden die er door het gebruik van dit totalitaire speelgoed reeds gevallen zijn.

Nu stuitte ik echter op een artikel dat maar weer eens aantoont dat het altijd erger kan. Door politiegeweld (zoals het hanteren van tasers) komen er namelijk nog wel eens wat mensen om en dat oogt natuurlijk niet zo netjes richting buitenwereld. Dus hoe zouden lastige verdachten dan “humaner” kunnen worden aangepakt? Precies, door ze met een chemische substantie (een zogenaamd sedativum) te verdoven. In plaats van een weggeschoten klemmetje met daaraan een draad om de elektriciteit te leiden (de werking van de huidige taser in het kort) zie ik bijvoorbeeld een mooi plastic apparaatje voor me dat injectienaalden lanceert waarmee een “verdachte” wordt ingespoten om daarna vlot tegen de grond te knallen. Klinkt wel heel erg vergezocht? Dan wijs ik u graag even op dit artikel in Police Magazine.

De britse waakhonden der elite hebben deze keer zelfs een nieuw syndroom in het leven geroepen om hun zieke waanbeelden door te drammen: het “excited delirium syndrome”, wat zoveel betekent als het “opgewonden delirium syndroom”. Dat klinkt uiteraard wat vaag en daarom een opsomming van enkele kenmerken die bij dit syndroom zouden behoren: rennen zonder duidelijke reden, wild rondrennen, naakt rondrennen (om af te koelen), kleren uitdoen (wederom om af te koelen), vertonen van klaarblijkelijk bovenmenselijke kracht, vertonen van een oneindig uithoudingsvermogen, gewelddadige weerstand, gewelddadige weerstand na arrestatie, vertonen van stijve spieren waardoor meewerken voorkomen wordt (ik maak geen grapje) en als kers op de taart: het roepen van “ik krijg geen adem”.

Vertoont iemand een of meer van dit soort signalen, dan zou het dus wel eens een gevalletje Opgewonden Delirium kunnen zijn. En gelooft u mij alstublieft als ik zeg dat bovenstaande slechts een gedeeltelijke opsomming betreft. De symptomen die in het artikel in Police Magazine aangehaald worden, kunnen wat mij betreft simpelweg op iedereen slaan. Helemaal als je bedenkt dat ze nogal perceptiegebonden zijn: wat vindt een agent namelijk precies “paranoïde gedrag”? En wat beschouwen de blauwe redders precies als “psychotisch aan doend”? Zoals Jan Peter B. en Ernst H. uit hun ogen kijken bijvoorbeeld? Of dat dan weer net niet?

En wat is men dus precies van plan als iemand dit soort symptomen vertoont? Zie bladzijde 4 in het aangehaalde artikel in Police Magazine, in het rijtje "action steps" (te ondernemen stappen): "Chemically sedate the person". Oftewel, zorg ervoor dat de verdachte chemisch verdoofd wordt. De taser blijkt dus hoogstwaarschijnlijk slechts een klein opstapje - konden we vast wennen - naar nog veel triestere middelen te zijn geweest,

Dit soort ontwikkelingen zijn naar mijn mening echt het signaal dat we het einde van onze menswaardigheid en geestelijke gezondheid bereikt hebben. De mensheid heeft zich door op geld en macht beluste randdebielen volledig laten polariseren en nu wordt er dus met droge ogen gesproken over compleet achterlijke en uit de duim gezogen zaken als een Opgewonden Delirium Syndroom. De afgang compleet: de zogenaamd meest intelligente en uiterst potentiële diersoort kan niet eens meer met zijn eigen soortgenoten door één deur. Alleen maar omdat een groep gestoorde gekken elke vorm van gezond nadenken verloren is en de hele menselijke diersoort als potentieel crimineel, terroristisch, psychiatrisch gestoord of simpelweg levensgevaarlijk bestempelt.

Beschamend? Yep.