BERLIJN - Het mysterie van de bijna-doodervaring blijft heel wat wetenschappers bezighouden. In de buurt van Berlijn heeft een driejarig jongetje getuigd over iets wat alles weg heeft van zo'n bijna-doodervaring.

De kleine Paul Eicke was verdronken in een vijver en na reanimatie was hij afgeschreven. Meer dan drie uur nadat hij in het ziekenhuis was binnengebracht, kwam het jongetje plots weer tot leven en hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder had gezien in de hemel. Die vertelde hem dat hij terug naar de levenden moest gaan.

Paul Eicke was aan het spelen in de tuin van zijn grootouders toen hij in een vijver viel. Het duurde enkele minuten voor zijn grootvader het incident opmerkte en hij hem uit de vijver sleurde. Pauls vader paste vervolgens gedurende tien minuten hartmassage en mond-op-mond-beademing toe tot een medische helikopter ter plaatse kwam.

Het duurde nog tien minuten totdat Paul in het ziekenhuis arriveerde. Urenlang probeerden dokters hem te reanimeren. Ze hadden net de hoop opgegeven, toen het jongetje meer dan drie uur later weer tot leven kwam. Zijn hart begon plots weer te slaan.

Poort
Hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder Emmi gezien had en die had hem aan een soort poort bevolen terug te keren naar zijn ouders. "Er was veel licht en ik dreef. Ik kwam bij een poort en ik zag Emmi aan de andere kant. Ze zei me: 'Wat doe je hier, Paul? Je moet terug naar mama en papa. Ik zal hier wel op je wachten.' Ik wist dat ik in de hemel was, maar ze zei dat ik snel naar huis moest gaan. De hemel zag er leuk uit, maar toch ben ik blij dat ik nu terug bij mama en papa ben."

Paul is nu weer thuis en vreemd genoeg lijkt hij geen enkele hersenschade te hebben opgelopen. Mogelijk werd het jongetje gered door de lage temperaturen in de vijver. Toen hij eruit kwam, lag zijn lichaamstemperatuur amper rond de 28 graden. Omdat het metabolisme bij zulke temperaturen vertraagt, kan het lichaam langer overleven zonder zuurstof.

Professor Lothar Schweigerer maakte het medische mirakel zelf mee. ,,Na twee uur hartmassage stonden we op het punt hem helemaal op te geven. We dachten echt dat hij hersendood was en dat zijn overlevingskansen miniem waren. Toch begon zijn hart weer te kloppen. Het was een fantastisch mirakel. Ik beoefen deze job nu al 30 jaar en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Het toont alleen maar aan hoe groot de weerstand van het menselijke lichaam kan zijn en dat we nooit zouden mogen opgeven."