Regelmatig lees en hoor ik van mensen die moeite hebben met het feit dat ze liefde voelen voor iemand anders dan de eigen partner. Op dat moment slaat de vertwijfeling toe en komen de vragen als: “houd ik niet genoeg van mijn partner?” of “moet ik maar weg bij mijn partner?”. Schijnbaar zijn wij doordrongen van de overtuiging dat liefde iets ondeelbaars is en als je het deelt dat het dan minder wordt. Ons wordt aangeleerd dat je maar voor één persoon werkelijke liefde kan voelen en dat de rest dus vrienden zijn waar je om geeft.

Neem nu het volgende geval: Je voelt liefde voor je nieuwe vriendin en besluit om samen te gaan leven, op dat moment vertel je dat je ook heel veel van je hond houdt, en ook veel liefde voor je ouders voelt. Niemand zou dan denken dat die liefde voor die vriendin daarmee afneemt of minder is dan van iemand die geen ouders meer heeft en ook geen hond.

Liefde neemt niet af als je ook liefde voor anderen voelt. Daarmee is liefde oneindig en als zodanig oneindig deelbaar zonder dat het minder wordt. Aandacht, zorg, geld, levensruimte, tijd… je kan ze allemaal delen en als je ze deelt, verdeel je ze, en wordt het minder. Maar liefde niet!!!. Liefde is een onuitputtelijke goddelijke bron, liefde kan je voor iedereen voelen, zonder dat dit voor één van hen afneemt, dat is de werkelijke schoonheid van de liefde.

Bron / Lees verder op droomvrienden.nl