In het bekende dubbelstersysteem Algol is een enorme magnetische lus die zich vanaf één van de sterren die het object bevat uitstrekt te vinden, zo blijkt uit observaties die uit zijn gevoerd met een internationaal netwerk van radiotelescopen. Het tweetal bevindt zich op 93 lichtjaar van onze planeet en bestaat uit een ster die ruim drie keer zo massief is als de zon en een minder massieve metgezel, welke zich op ‘slechts’ iets meer dan negen miljoen kilometer van de hoofdster bevindt. De pas ontdekte lus is afkomstig van de polen van de ster met de kleinste hoeveelheid massa en strekt zich uit in de richting van de meest massieve ster van de twee.

De lus is ontdekt aan de hand van extreem gedetailleerde beelden die van het systeem werden gemaakt met een verzameling radiotelescopen, welke samen ook wel de High Sensitivity Array wordt genoemd. Hierdoor was men in staat om zeer zwakke radiogolven van de dubbelster op te vangen. De in het sterrenbeeld Perseus gelegen Algol is op een heldere avond met het blote oog zichtbaar en alom bekend onder amateur-astronomen. Vanop het aardoppervlak gezien passeren de twee sterren elkaar regelmatig, waardoor er van tijd tot tijd een verandering in de helderheid van het object opgemerkt kan worden. Een dergelijke ‘eclips’ vindt eens in de bijna drie dagen plaats en dat gegeven maakt het een populair object voor degenen die de hemel afspeuren.

De ontdekking van de lus kan volgens de onderzoekers een helpende hand bieden bij het verklaren van verschijnselen die gezien werden tijdens eerdere waarnemingen aan het systeem op röntgen- en radiogolflengten. Bovendien denkt men nu dat er soortgelijke magnetische kenmerken te vinden moeten zijn in andere dubbelstersystemen. Net als bij de aarde en de maan het geval is, is vanuit de hoofdster van het systeem gezien altijd dezelfde kant van de de magnetische lus zichtbaar.