De tijd die wij waarnemen, is die lineair verbonden met de tijd die de zon ons aanreikt?
Als kind was een uur heel lang, een dag duurde úren.
Als 12-jarige was 6 jaar school de helft van mijn mensenleven.
Als 30-jarige verbruik ik 5 jaar om zover te geraken dat ik een stap verder kom.
Als ik 60 ben, is een dag waarschijnlijk zo voorbij, te kort om te vernoemen.

Wat is dat toch, die perceptie van de tijd?
De tijd in relatie tot onze eigen tijd(-sbeleving)?
Is het een versnelling die wij meemaken?
Of juist een vertraging?

Om het één en ander duidelijk voor te stellen, neme men een taart.
Deze ete men niet geheel op, want dan is het voorbeeld verdwenen.

Men neme nu deze taart en snijde hem in 8 stukken. Dat is geen ramp, nietwaar?
De binnenring is het verschrijden van de tijd in 8 jaar (vanaf nu zonnejaren geheten) en de buitenring is de ervaring ervan voor u als mens:

U ziet het verschil in grootte?
1/8 is nu eenmaal kleiner dan 1/1
In uw 8e levensjaar bent u a.h.w. al veel beter in staat
te relativeren dan in het absolute, 1e levensjaar

Snijdt deze taart nu eens in 16 stukken. 1/16 is de tijdsbeleving van 1 jaar in relatie tot uw leven, toen u zelf 16 werd. De binnenring zijn dan 16 zonnejaren en de buitenring is de ervaring voor u als mens:

Snijdt deze taart nu eens in 64 stukken.
1/64 is de tijdsbeleving van 1 jaar in relatie tot je leven, als je zelf 64 wordt.

 U ziet het verschil in grootte?


Kijkende naar het laatste diagram
Het eerste jaar lijkt even groot als de eerste 2 in de tijdsverschrijding. Dat wordt allengs minder, tot men ergens de 40 overschrijdt en een beleefd jaar als 'minder' wordt ervaren dan het geleefde jaar.

Ten eerste: dat is niet halfweg, hoe vreemd ook. Dat zal eerder bij Pi of Phi liggen, die verhouding.
Ten tweede: Zou dat iets te maken hebben met het gevoel 'dat we zo snel oud worden', op latere leeftijd?
Het verklaart in elk geval ons verschil in de beleving van de tijd versus het verstrijken ervan in zonnejaren. De jeugd lijkt immers altijd eeuwig te duren, terwijl de ouderdom razendsnel intreedt. Voor de persoonlijke beleving dan toch. Om dit te verduidelijken heb ik de diagram in 3D gelegd:

Bij deze laatste diagram begint het leven rechts en eindigt daar ook (met een heel dun groen streepje). Als je gaat tellen, passen en meten, ga je zien dat iemand die 64 wordt, pas zo rond zijn 40e levensjaar perfect 1 jaar als 1 jaar beleeft. Daarna wordt de perceptie van tijd korter dan 1 echt zonnejaar. Maf hè?

Last but not least
Nu ik bijna met dit stukje klaar ben, bedenk ik mij ineens: zou Einstein's relativiteitstheorie hier iets mee van doen hebben?

Omdat ook de zon onderhavig is aan veroudering is ook voor de zon geen enkel jaar gelijk. Ook al beleven wij ze als evenredige jaren. Die tijdskromming kunnen we op héle lange afstanden waarnemen, maar bij mij om de hoek gemeten is dat quasi-onmogelijk. Anders gesteld: als wij spreken over het verloop van atoomklokken die in tegengestelde draairichting van de aarde vliegen (Superman), spreken wij dan niet óók over de veroudering van de zon?