In 2004 schreef Sonia Bos een prachtig artikel over de kinderen van deze tijd. Zo kwam ik op haar pad. Ik werk veel met kinderen, vandaar.

Eerlijk gezegd heb ik veel aan Sonia te danken. Haar denkbeelden hebben me mede een bepaalde richting in gestuurd waardoor ik nu naar eigen tevredenheid dagelijks mijn tijd besteed aan kinderen en ouders. Verhoogde sensitiviteit is daarbij een drive.  Om die kwaliteit te kunnen begrijpen, heb ik veel aan haar teksten gehad.

Zoals jullie weten is Sonia, mystica van deze tijd, vorig jaar rond deze tijd overgegaan. Op 11 januari 2009 verliet zij haar fysieke lichaam.

Sinds enige tijd is haar energie volgens mij sterk voelbaar voor diegenen die voort gaan op haar weg.  Gelukkig nemen haar adepten haar belangwekkende taak over en beginnen meer en meer mensen haar ideeën over de Aquariusmystiek te begrijpen.

Ze heeft een weg voorbereid die door velen wordt bewandeld de komende tijd. Daarvan ben ik zeker! En het komt voor iedereen op een vanzelfsprekende manier. Omdat we er niet aan kunnen ontkomen. Alle gebeurtenissen in deze tijd maken veel mensen wakker. In de agenda’s van velen staat: tijd om keuzes te maken!

Ik herdenk haar graag in deze column door met veel plezier terug te denken aan ons gesprek vlak voor ze haar werk definitief neerlegde. Ik had Sonia uitgenodigd om begin 2009 een lezing te geven, in Alkmaar. Ik had haar persoonlijk nog niet ontmoet. Ik werkte zelf graag met haar meditaties. En geef ze met veel plezier door aan een groep mensen met wie ik werk in mijn praktijk. Via de mail was een en ander beklonken. 

Het was al november, en ze zou in februari komen. Ik moest eigenlijk aan de slag met het verzenden van de uitnodigingen, het maken van persberichten en allerlei andere public relationsachtige werkzaamheden. Iets in mij hield me tot dan toe tegen. Tot ik op een morgen in november wakker werd, en dacht, ‘Vandaag moet ik Sonia eindelijk bellen. Dan ga ik aan de slag!’ Het gekke was vervolgens dat ik haar mails nergens meer kon vinden in mijn mailboxen.  Ze had een voorstel gedaan voor de lezing: de inhoud zou gaan over het thema “Belangeloos geven”  Schriftelijk had ze me een en ander toegestuurd. En weg was het!  Ook haar telefoonnummer.

Tot mijn grote verbazing belde ze die ochtend zelf. Op mijn opmerking dat dit wel heel toevallig was, begon ze te grinniken, een lachbui die overging in een vervelende hoest die me tot nadenken stemde. Toeval? Toeval bestaat niet, zei ze. Ze vertelde met haar gedrevenheid die voor velen zo herkenbaar zal zijn, dat ze pas nog met een grote groep had gewerkt. Ook was ze verheugd dat ik samen met een collega die avond een lichtavond zou organiseren in Alkmaar. ‘Heel goed’, zei ze. ‘Er moet een nieuwe groep worden voorbereid.’ Wat dat betekende wist ik niet precies. Nu, een jaar wordt het me steeds duidelijker.  Sonia bereidde mij voor in dit gesprek. Ze gaf me precies de woorden en informatie die ik nodig had om afgelopen jaar heel gericht verder te gaan op mijn weg!

We spraken elkaar, het was een fijn gesprek. Ze beloofde me alles opnieuw te mailen, en die mailtjes staan nog wel in mijn inbox.

Ik heb ze niet hoeven gebruiken. Nog steeds was er iets dat me tegenhield. Intuïtief wist ik dat de lezing niet door zou gaan. Enkele weken later werd ik gebeld door een van haar lieve medewerkers. Sonia was ziek. Ze wilde op haar eigen wijze afscheid nemen van het aardse bestaan en had hiervoor tijd en ruimte nodig. Die dag was ik wakker geworden, dit keer met een constant geroezemoes om me heen dat me iets vertelde, iets dat met Sonia te maken had. Het vertelde me, zonder dat ik haar medewerkster had gesproken,  dat Sonia stopte. Velen spraken over haar besluit die dag, in liefde dachten ze aan haar en er was ook veel voelbaar verdriet. Ik voelde de activiteiten in de astrale sferen heel duidelijk. Ik voelde me ontroerd zonder dat ik haar persoonlijk had ontmoet. Het was een ijkpunt voor mij.

Nu is Sonia weer voelbaar actief. Althans zo is dat momenteel voor mij.

Dit is wat mij de laatste maanden zo duidelijk werd. Alsof een onzichtbare hand me meenam en me iets toonde...

We hebben een wezenlijke gevoeligheid in ons, en die is hard nodig om uiteindelijk te kunnen communiceren met hogere sferen. Zo kunnen we de hemel op de aarde neerzetten. Dat zou gewoonweg niet lukken zonder die gevoeligheid! Om zover te komen gaan we vaak door een fase waarin die gevoeligheid zeer lastig is. We haken namelijk eerst aan de eerste laag van de astrale sferen, waar nu nog veel lastige energie te ervaren valt. Het was Sonia die ons erop wees, dat het mediumschap zoals we dat kennen niet de weg is. Blijven we namelijk hangen in die laag, dan maken we ons zeer kwetsbaar! We moeten er voor zorgen dat we goed in onze aura zitten, en onszelf beschermen. We moeten door die laag heenreizen om onze gevoeligheid te kunnen benutten. Dat lukt het best wanneer we de hogere sferen aanroepen. Zo roepen we namelijk onze eigen daarmee corresponderende innerlijke sfeer op. En die beschermt ons wezenlijk. Het aanroepen van de wereldleraar, de maitreya is een eerste stap. We zullen er meer van horen deze komende tijd! En dan is het voor veel gevoelige mensen de volgende stap om het universele Christusbewustzijn in zichzelf te activeren. Sonia heeft ons dat gegeven, zo vlak voor haar dood. Ismael Emanuel.

Rond de jaarwisseling doen we in Koedijk altijd een wereldmeditatie. Dit keer deden we aansluitend de meditatie van Sonia waarin ze de symbolen aanreikt om deze sfeer aan te roepen. We voelden ons dankbaar en ontroerd tegelijk. Wat een kracht!

Ik wens jullie allemaal een heelgoed 2010! Als alles gaat zoals het gaat zullen we in 2012 elkaar openhartig aankijken en volop vertrouwen in de toekomst hebben!

Sylvia van Zoeren