Het is bizar dat Climategate in Nederland niet tot meer opzien leidt. De politieke partijen zwijgen, op de PVV en de VVD na. Minister Jacqueline Cramer (Milieu, PvdA) zegt dat het niet deugt om mails te hacken en dat slechts een vertekenende selectie van de mails is bekend gemaakt, wat natuurlijk klopt, maar gaat niet in op de inhoud.

NRC Handelsblad vergoelijkt de zaak (eerlijk is eerlijk, de Volkskrant heeft er wel serieus aandacht aan besteed), de televisieprogramma’s gaan er niet op in.

Schokkende affaire
En dat terwijl het een schokkende affaire is, zelfs voor iemand zoals ik die al twintig jaar betoogt in Elsevier dat de klimaatonderzoekers belang hebben bij het overdrijven van hun bevindingen.

Voor de precieze details van Climategate verwijs ik u naar de papieren Elsevier van deze week, waarin uitgebreid op de affaire wordt ingegaan. Laat me volstaan met te concluderen dat de klimaatwetenschappers die de kern vormen van het IPCC sjoemelen, toegeven dat ze veel minder van het klimaat afweten dan ze suggereren wanneer ze zeggen 'the science is settled' en dat ze doodsbenauwd zijn voor de zogeheten sceptici, waarvan ze altijd zeggen dat die slechts een achterhoedegevecht voeren.

Natuurlijk, Climategate betekent niet dat de theorie dat wij mensen via het verstoken van fossiele brandstoffen het klimaat doorslaggevend verstoren, niet zou kloppen, maar deze theorie wordt minder geloofwaardig en de autoriteit van wetenschappers (die toch al wankelt – zie de commotie rond griepdeskundige Ab Osterhaus) komt nog verder onder druk te staan.

Gesjoemel
Gisteren werd ik er op geattendeerd dat ook de Nederlandse klimaatonderzoeker Rob van Dorland een rol speelt in Climategate. Mijn gewaardeerde collega-wetenschapsjournalist Marcel Crok (net als ik een chemicus en dat is volgens mij een voordeel als je over CO2 schrijft) had in het blad Natuurwetenschap en Techniek een uitstekend artikel geschreven over het gesjoemel met de hockeystick – de grafiek die suggereert dat het nog nooit in de afgelopen duizend jaar zo warm is geweest als nu.

Marcel toonde aan dat deze grafiek om het voorzichtig te zeggen behoorlijk gemanipuleerd is en citeerde Rob van Dorland – de belangrijkste klimaatman van het KNMI – in zijn verhaal. Van Dorland zei dat de zaak niet deugde maar stelde later dat hij verkeerd geciteerd was.

Onjuist geciteerd
Welnu, in een van de Climategate-mails schrijft Phil Jones aan Michael Mann (de twee vormen de kern van het IPCC zowel als van Climategate) tevreden dat Van Dorland onjuist was geciteerd in 'that Dutch magazine'.

Een en ander wekt de suggestie dat Van Dorland – die regelmatig mag meepraten in het IPCC, wat in wetenschappelijk Nederland als belangrijk wordt gezien – door Jones onder druk is gezet om zijn uitspraak te herroepen omdat hij anders zijn speciale IPCC-status kwijt zou raken.

Subsidie, macht en aanzien
Er zijn zeer grote belangen gemoeid met klimaatonderzoek. De onderzoekers krijgen veel subsidie, macht en aanzien, mogen van conferentie naar conferentie vliegen in de businessclass. Allerlei bedrijven en milieuorganisaties verdienen miljoenen op basis van hun conclusies.

Met andere woorden, ik kan me voorstellen dat wetenschappers, bedrijven, milieu-organisaties en daarmee sympathiserende media proberen om Climategate zoveel mogelijk onder tafel te vegen. Dat mag echter niet gebeuren. Ook niet in Nederland.

Simon Rozendaal