Complottheorie: Dus toch!

Laatste wijziging: maandag 7 december om 11:38, 4878 keer bekeken
 
Groningen, maandag 7 december 2009

Gisteravond hebben wij, de co-assistenten, assistentes, mijn vrijwillig meewerkende voorganger en ik, geprobeerd zoveel mogelijk risicopatiënten voor de tweede keer te vaccineren. Het blijkt een duidelijk andere griep. Een eerste echte pan(iek)demie, met een massale vaccinatiecampagne. Maar steekt er niet meer achter? Gevolgen van al dit vaccineren tekenen zich voor het getrainde oog duidelijk af.

Als arts constateer ik lichamelijke symptomen zoals verminderde weerstand, stijve spieren, hoofdpijn en algemene malaise. Daarnaast constateer ik onmiskenbaar psychische symptomen zoals wezenloze blikken, vermoeidheid, concentratieverlies, problemen met de communicatie, vergeetachtigheid, agitatie en agressie, met als gevolg het niet nakomen van afspraken, conflictsituaties en relationele problemen. Het is echt waar. Tijdens een avondbijeenkomst van huisartsen bespeur ik duidelijk de bijwerking van de mega-inspanning die deze drie vaccinatierondes hebben betekend.

Het complot: terwijl uw huisarts verzwakt is na acht miljoen vaccinaties slaat de uitgeruste en getrainde tegenstander in een tijdsbestek van drie weken meedogenloos toe. Ze weten dat de huisartsen uitgeput zijn door een tsunami aan telefonische vragen en tientallen extra huisbezoeken, dus worden de huisartsen gedesoriënteerd door bedreigingen van tuchtzaken.

Dan wordt midden in de campagne een voor 85 % van de artsen totaal onbegrijpelijk nieuw financieringsstelsel gelanceerd, tegelijkertijd wordt voor 60 miljoen euro aan ondersteuning afgenomen, en worden de huisartsen na een verwarrende mailing ervan beschuldigd onterecht patiënten aan te melden voor het Elektronisch Patiënten Dossier. Tenslotte worden huisartsen ontmanteld door de nazorg die gegeven moet worden aan  de GGD kindervaccinaties. Geen tijd om te protesteren want we gaan door met normale zorg en met vaccineren.

Dit alles riekt naar een complot! Alweer eentje.



Bron: weblogs.nrc.nl