Op dit moment speelt er van alles in goeroeland. Veel mensen komen gedesillusioneerd thuis van de verlichting. Het was zo mooi en het licht was aanraakbaar en dichtbij.. en dan de ontgoocheling.

Zelf heb ik ook in een spirituele beweging gezeten.

In het begin was het een openbaring. Leerde baas te worden over mijn gedachten. Mijn gedachten tot rust te brengen. In stilte te zijn. Mijzelf als ziel te zien en persoonlijk contact met God te hebben. Het was geweldig en het is geweldig gebleven. Waarom? Omdat ik het er bij heb gelaten. Dat wat voor mij werkte heb ik voor me laten werken. Dat wat niet voor me werkte heb ik gelaten. Dus eigenlijk is het nog een openbaring voor me.

Is een guru een gevaar of een les? Ik denk dat het ongeveer hetzelfde is als een geliefde die later tegen blijkt te vallen. Je bent verliefd ... dat is er, je trouwt en na een aantal jaren blijkt de schat niet de schat die je dacht dat ie was. Je merkt dat je jezelf niet meer was. Dat je je teveel conformeerde aan zijn/haar leven. Je bent woedend en voelt je bedrogen. Dan komt het punt dat je inziet dat je aan je eigenwaarde moet werken en uiteindelijk kom je er sterker uit. Zo is het ook met een spirituele beweging.

Eerst leer je dat je meester bent over je gedachten ... dan leren ze je dat je je gedachten over moet laten aan God. Helemaal mee eens. Uw wil geschiedde ... Helaas is het zo dat de organisatie of de guru bepaald wat de wil van God is. Gods wil is dat waar je zelf voor open staat. Gods wil is voor ieder mens persoonlijk. Zet je je intuïtie en je luik open naar God, komt er vanzelf antwoord.

Dat is van een ander niveau dan vragen aan een van de teachers of je wel of niet een wasmachine mag kopen tot hoe je je haar dient te knippen.
Iemand zei letterlijk eens tegen me dat God niet van pony houdt. Dan kan hij je derde oog niet zien. Als je je daaraan conformeert lever je jezelf uit.

Zodra je over die schreef gaat, ben je je verlichtingsgevoel kwijt. Dan gaat angst een rol spelen. Oeps mijn haar is te lang. Wat zullen ze wel denken? In een organisatie waar liefde wordt gepredikt, klopt dat natuurlijk niet. Dus dat is een teken. Net als het angstig zijn voor je man. Dan is er iets fundamenteel mis met je eigenwaarde.

Vaak verwijten mensen dan de organisatie dat ze hun leven hebben verpest. Toch heb je dat zelf gedaan. Jij hebt het laten gebeuren. Geeft niets.. vallen en opstaan. En gooi het kind niet met het badwater weg. Je hebt iets moois ervaren. Je hebt jezelf ervaren op een zeer bijzondere manier. Dat is nooit weg. En als je nog weet hoe je dat deed, kun je dat weer doen. Dan weet je wat werkt en wat niet voor je werkt. Punt.

Zodra je gaat verwijten en spijt gaat hebben dan zit je jezelf in de weg. Je geeft negativiteit een kans. Voor je het weet zit je in een neerwaartse spiraal. Verwerk je pijn en Golden Age verder.

We hebben onszelf bedrogen. Er zijn natuurlijk momenten geweest van twijfel. Klopt dit wel? En we wilden het niet zien. We sloten onze ogen en mond en gingen door. Iemand werd in het openbaar vernederd en we zeiden niets. Dat zijn natuurlijk tekenen dat het er op zit. Het moois heb je binnen en nu is het tijd om te gaan.

Het is hetzelfde als jezelf onderwerpen in een huwelijk aan je partner. Je neemt zelf geen beslissingen meer. Laat alles over aan je partner. Als je dan eindelijk na jaren van niet zijn wie je zelf bent weg gaat, verwijt je je partner dat ie je heeft onderdrukt.

Dit is natuurlijk een grote levensles. We hebben het zelf gedaan. We hebben de macht uit handen gegeven. Nu is het zaak om weer onze eigen grenzen te stellen en het leven weer in eigen hand te nemen. Ditmaal met een persoonlijk zielscontact met God.

Ik ben mijn organisatie nog steeds zeer dankbaar wat ik heb geleerd bij ze. Heb er geen nare gevoelens over. Ik heb de krenten uit de pap gepikt. Een vriend van me was echter woedend. Hij heeft jaren uit angst niet gezegd wat ie te zeggen had. Heeft geen kinderen omdat hij in die tijd celibatair leefde. Eigen keuze en toch verweet hij het de organisatie. Een harde les om je later te realiseren dat je jezelf hebt uitgeleverd? Ja, maar wel een geweldige les.

Verlichting kan niemand ons geven, dat zijn we al. Aan ons om het te herontdekken.

Marja Ruijterman
www.marjaruijterman.nl