Er is geen evenwicht meer in de samenleving en mijns inziens komt dat door de eeuwenlange overheersing door de man. Vroeger was er veel respect voor de vrouw omdat zij leven kon voortbrengen. Toen ontdekt werd dat de man hierin net zo’n grote rol speelde (met zijn zaad), kwam een einde aan de aanbidding/heerschappij van de vrouw. Matriarchale culturen veranderden in patriarchale. Er ontstonden godsdiensten met één - manlijke - god. Sindsdien wordt de maatschappij meer en meer door mannen en hun waarden bepaald.

Scheppingsdrang versus verslaving

De eerste mens zou, volgens het verhaal van Adam en Eva, een man zijn. Dit klopt echter niet met wat de wetenschap hierover heeft ontdekt. De eerste wezens waren niet mannelijk maar vrouwelijk. Ze bestonden alleen uit eicellen, niet uit zaadcellen, en plantten zich door vermeerdering (klonen) voort (volgens het boek: 'Dierenliefde, het seksuele leven van de dieren' van Michael Miersch).

'Beschaving is een bouwwerk van mannen om de gunsten van vrouwen te krijgen', is een uitspraak in de film 'Unabomber'. Het enige doel van de man is volgens de natuurwet inderdaad die vrouwtjes gunstig stemmen opdat zijn zaad wordt voortgeplant. Is dat klaar dan is zijn 'functie' overbodig geworden.

Mogelijk is dat (onbewuste) gevoel van overbodigheid de oorzaak van de behoefte van de man om macht over de vrouw uit te oefenen, maar ook van zijn onbedwingbare drang tot scheppen. Een vrouw schept vanzelf, door het leven voort te brengen en te voeden. Mannen scheppen vanuit een gevoel van overbodigheid.

Voorgaande houdt min of meer in dat de hele moderne samenleving overbodig is. Alles wat die 'mannen' fabriceren is in feite overbodige luxe. De natuur verschafte oorspronkelijk alles wat we nodig hadden.
Maar toen we eenmaal die magnetron hadden konden we er niet meer buiten, toen we eenmaal die mobiel hadden ook niet, de computer, de 36 tv-kanalen, de digitale camera etc. etc. etc.

Ik geef toe, alles wat er voor mijn geboorte al bestond, daar zou ik absoluut niet zonder kunnen, zoals: auto's (wat een ramp die periode tussen je 13e en 18e zonder auto en toch al de nodige af te leggen afstanden), tampons, warm water, verwarming, stevig huis, muziek, en nog wat van die dingen. Dat zit blijkbaar al in het systeem van mijn genen ingeprogrammeerd als basisbehoefte. In de genen van mijn kinderen is daar de playstation, computer, mobiel etc. etc. etc. bij gekomen.
Het hele leven is een verslaving. Aan hoe meer dingen je gewend raakt hoe meer je verslaafd raakt (= niet meer zonder kunnen). Het begint met steeds meer willen, en het eindigt met steeds meer moeten.

Meer en meer en meer

Naarmate de evolutie vordert hebben we meer en meer nodig om te overleven. We worden steeds gevoeliger en zwakker.
Iets aan het Lot (God/de natuur) overlaten willen we steeds minder. Straks zijn we nog in staat om een mens compleet na te bouwen als robot, mensen te klonen, en misschien wel op andere planeten te leven. Wat voor enge ziektes we er dan allemaal bij kunnen krijgen kun je wel raden, waar dan weer miljoenen medicijnen voor uitgevonden moeten worden. We geloven alleen nog in onze uitvindingen, vertrouwen niet meer op de kracht van ons eigen lichaam.

We worden steeds meer beheerst door alles waar we aan 'gewend' raken. De techniek begint al een eigen leven te leiden. Mijn mobiel belt uit zichzelf, mijn HR-ketel springt aan wanneer ie zin heeft (al staat de thermostaat op 5º) en gaat pas uren nadat ik de thermostaat heb laaggedraaid lager branden, etc. De techniek is voor velen zo ingewikkeld dat er niet mee te werken valt en er zijn steeds minder goed genoeg opgeleide monteurs beschikbaar.

De mens kan zijn eigen uitvindingen niet bijbenen. De jeugd heeft geen idee hoe de eerste camera, koelkast, auto etc. tot ontwikkeling is gekomen, hoe en waarvan papier, plastic en al dat soort dingen worden gemaakt, en ga zo maar door. De schooltijd is niet lang genoeg om ze dat allemaal te leren.

Het einde is zoek

Wat we ook verzinnen, uitvinden, maken, doen, het leven wordt er niet beter op. De verhouding tussen positief en negatief zal altijd hetzelfde blijven. Alleen hoe groter de verschillen worden hoe groter ook het lijden wordt. Hoe meer genot, destemeer pijn. Hoe meer je wil hebben hoe meer je moet betalen.
De vraag op het gegeven moment is of we de prijs nog kunnen opbrengen.

Je ziet nu al dat steeds meer mensen de prijs van onze huidige luxe-samenleving niet meer kunnen betalen. Maar we kunnen niet meer terug lijkt wel. Het hele systeem is op de luxe, zoals alleen al de computer waarop ik nu aan het typen ben, gebaseerd, zodat we steeds harder moeten werken (en leren) om alles te kunnen blijven betalen. En wat levert al dat gewerk nou eigenlijk op? Dat de kachels overal nòg een paar graden hoger kunnen worden gezet? Nog meer voetbalwedstrijden kunnen worden uitgezonden op tv?

De maatschappij wordt nog steeds veel te veel bepaald door mannen, en de meeste mannen zijn materialistisch.
Ze doen allemaal nutteloze uitvindingen, zoals computerspelletjes voor de kinderen (en zichzelf dus), die daar dan weer aan 'verslaafd' raken en in een duur afkickcentrum moeten afkicken, maar voor de eerste levensbehoeften zorgen ze niet. Vorig jaar is door de Nederlanders 13 miljard aan vermaak uitgegeven, zei men in 'Hart en ziel'(ncrv) d.d. 20-11-2008. En vrouwen doen er hard aan mee, om maar net zo 'actief' als die mannen te worden. Iedereen aapt elkaar na. Je kunt er ook al bijna niet onderuit, zeker als je kinderen hebt niet. En al doe je niet mee, indirect betaal je aan al die luxe mee, want de eerste levensbehoeften worden er steeds duurder door (niet alleen in de 'arme landen', ook hier in het 'rijke' westen).

Vrouwen betalen de prijs

Waar de eerste (feministische) vrouwen gingen werken omdat ze dat zelf wilden, moeten de meeste vrouwen (moeders) dit nu puur om het geld.
Ik heb mijn huis verkocht om een paar jaar minder te kunnen werken, maar nu is de waarde van mijn aandelen gehalveerd door de bankcrisis, dus kan ik binnenkort weer fulltime gaan werken en mijn kinderen alleen laten. Terwijl zo'n bankdirecteur, die de kredietcrisis mede heeft veroorzaakt met al z'n kredietverstrekkingen voor onzinnige doeleinden als vakanties en (nog) luxe(re) keukens e.d., 4 miljoen aan vertrekpremie krijgt.

Ik ben van mening dat een moeder meer is dan een broedmachine, die haar kuikens vervolgens mag afstaan aan de 'bio-industrie'. Want zo voel ik mij. Mijn kinderen zijn opgevoed door de staat, de straat, de tv en de computer. Niet door mij.
'Samenlevingen die geprobeerd hebben kinderen van hun moeder te scheiden waren geen lang leven beschoren' heeft de antropoloog George Gilder gezegd. Ik vrees dus dat dat ook voor onze samenleving geldt.

Maar misschien is het nog niet te laat. Je verzetten tegen alle moderne ontwikkelingen lijkt onmogelijk. Toch ben ik van mening dat het tijd wordt dat er eens wat tegengas wordt gegeven. En dat tegengas zal met name van vrouwen moeten komen. Die zien het belang van zorg en tijd voor elkaar en onze kinderen, het behoud van de natuur, rust, meditatie, schoonheid etc. namelijk meer in dan mannen, omdat vrouwen het leven schenken. Mannen zijn meer op vernietiging van het leven gefocust (o.a. door het scheppen van allerlei materiële onzin). Zolang er evenwicht is tussen beide is het niet erg, maar het zwaarste gewicht ligt al eeuwenlang aan de kant van de man. Als de weegschaal nog even iets verder die kant overhelt dan is het gedaan met de wereld.

Vrouwen krijgen overal de schuld van

Het wordt tijd dat vrouwen in opstand komen. Solidair zijn met elkaar, in plaats van maar te blijven proberen 'door te zetten voor hun kinderen' en zich maar de schuld te laten geven als het mis gaat met die kinderen. Al die probleemkinderen/-jongeren in de Randstad... wie krijgen daar de schuld van? Juist, de moeders. Die doen alles fout. Zij mogen de boetes betalen van de leerplichtambtenaar als hun kind spijbelt van school.

Terwijl de oorzaak ligt in het feit dat die kinderen (m.n. jongens natuurlijk weer) geen speelruimte hebben en hun energie zo niet kwijt kunnen. En doordat de moeder niet op ze kan letten daar ze de hele dag van huis is omdat ze moet werken om haar 3-kamerflatje op 9 hoog achter en (peperduur) vervoer en schoolspullen e.d. voor haar kinderen te kunnen betalen. En als ze dan ziek wordt (hoofdpijn, moe, depressief en dat soort 'onaantoonbare' klachten en allerlei lichamelijke 'kwaaltjes', voor welke een man waarschijnlijk de hele dag in bed zou gaan liggen en zich zou laten vertroetelen, krijgt), dan 'moet ze zich niet zo aanstellen'. Zij wou toch zo graag kinderen? En 'iedereen moet toch werken'? Zorg voor kinderen en huishouden, administratie, ouderavonden bijwonen, apparaten onderhouden etc. dat is geen 'werk', want daar verdien je niks mee. Moederschap is een 'roeping' (priesterschap, profvoetbal, kunstenaarschap, ruimtevaart etc. etc. blijkbaar niet, want daarvoor wordt allemaal betaald). Dus, 'zeur niet en ga aan het werk'. Dat krijgt ze dan te horen van de bedrijfsarts. Ze moet in haar overvolle programma ook nog maar 1 ½ uur per week erbij proppen aan therapie om te leren hoe ze 90 uur per week kan werken. Want als je dat niet kan mankeer je blijkbaar iets.

Wat ook vaak gezegd wordt als een werkende moeder zich ziek meldt: 'Je kunt voor kinderen zorgen, dus dan kun je ook werken'. Maar a. er wordt niet gecontroleerd of je ook werkelijk voor die kinderen kunt zorgen (de hele dag total loss op de bank liggen of veel werk aan partner/moeder/vriendin etc. overlaten bv. noem ik niet voor kinderen zorgen) en b. mannen doen er ook nog van alles naast als ze ziek zijn (in de kroeg hangen, sporten, noem maar op), maar dat wordt niet gecontroleerd cq is niet controleerbaar, dus die krijgen zulke opmerkingen nooit. Misschien alleenstaande vaders, maar ik geloof dat die juist alleen maar medelijden krijgen of ze vinden wel weer een nieuwe slavin.

Het wordt tijd de verantwoording bij de mannen te leggen

De vrouwen zijn in onze maatschappij de pispaal. Terwijl mannen banken failliet laten gaan, in wapens handelen, overal in de wereld de natuur plunderen (bomen omzagen e.d.), frauderen, oplichten, oorlogen voeren, roven, drugs dealen, in vrouwen handelen, moorden etc. etc. etc. Als er toch es geen mannen waren, dan zou 90% van het politiekorps opgedoekt kunnen worden! En het leger. En veel psychiaters, psychologen, therapeuten en paedagogen zouden ook wat zinnigers kunnen gaan doen.

Ik wil niet alle mannen over één kam scheren, maar opvallend is wel dat er 9 keer zoveel mannelijke criminelen zijn als vrouwelijke.

Men klaagt hier in Nederland over de 'buitenlanders'. Je 'mag niet ontkennen dat het grootste deel van de boeven van buitenlandse afkomst is' zeggen ze. Maar als we dan toch gaan discrimineren, laten we dan ook niet meer ontkennen dat 90% van de boeven màn is. En dus niet het probleem 'Marokkaanse jongeren' aanpakken, maar het probleem 'mannen'!
Hoe, daar ga ik in mijn volgende artikel 'vrouwelijke waarden weer aan bod' nader op in.