Schijnbaar zal de wereld ten einde komen op 21 december 2012. Je leest het goed, op één of andere manier zal onze planeet of een groot deel van de mensheid op die dag ophouden met bestaan. Stop met het plannen van je loopbaan, overweeg niet om een nieuw huis te kopen en vul de laatste jaren van je leven met iets dat je altijd al wilde doen, maar waarvoor je nooit de tijd had. Maak van de komende vier jaar dus goed gebruik om jezelf te vermaken, want het is zo voorbij. Natuurlijk niet, dat is klinkklare onzin. Waarom? Dat lees je de komende tijd in een reeks artikelen waarin de voorspelling ontkracht wordt. Vandaag het eerste deel.

Waar slaan al die eigenaardige praatjes over het jaar 2012 op? Tot op de dag van vandaag hebben we al talloze voorspellingen aan moeten horen waar men uit afleidde dat het leven op aarde ten einde zou komen, maar we zijn er nog steeds. Waarom is het jaar 2012 dan zo belangrijk volgens sommigen? Nou, de kalender van de Maya’s stopt in dat jaar, en volgens allerlei verschillende religieuze, wetenschappelijke, astrologische en historische redenen betekent dat dat de mensheid niet langer verder zal blijven bestaan. De Mayaanse Profetie wint de afgelopen jaren aan populariteit en lijkt mensen te verontrusten. Vergeet Nostradamus, vergeet de Millenniumbug, vergeet de zogeheten Credit Crunch, want deze gebeurtenis zal volgens voorspellingen heftig zijn. Maar voor de mensen die ervan overtuigd zijn dat er ons iets ergs te wachten staat, hebben we slecht nieuws. Er komt geen Doomsday in 2012, en hieronder vind je waarom.

De Mayaanse kalender
De kalender werd tussen 250 en 900 jaar na Christus ontwikkeld door een gevorderde beschaving die de Maya’s worden genoemd. Het rijk van dit volk strekte zich uit over de meeste delen van de zuidelijke staten van Mexico en het gebied waar Guatemala, Belize, El Salvador en een deel van Honduras zich op dit moment bevinden. De mensen die leefden in deze samenleving konden zeer goed schrijven en waren over het algemeen goede stedenbouwkundigen. De Maya’s staan vooral bekend om hun pyramiden en andere grote bouwwerken. De beschaving had een enorme impact op de cultuur in Midden-Amerika, niet alleen binnen hun eigen samenleving, maar ook daarbuiten, wat er voor heeft gezorgd dat hun tradities tot op de dag van vandaag nog in stand worden gehouden door sommige mensen.

De Maya’s maakten gebruik van verschillende kalenders en beschouwden tijd als een verbinding tussen spirituele cycli. Terwijl deze vooral handig was voor praktische handelingen – zoals sociale, agriculturele, commerciële en administratieve taken – bevatte het ook een religieus deel. Iedere dag had namelijk een bepaalde energie, waardoor elke een andere functie had. Dit staat in tegenstelling met de kalender die wij gebruiken, de Gregoriaanse kalender, waarvan we alleen gebruik maken voor het plannen van administratieve, sociale en economische afspraken. De meeste kalenders van de Maya’s waren kort. De Tzolkin kalender duurde slechts 260 dagen en de Haab kalender bestond uit 365 dagen.

De beschaving besloot deze twee kalenders samen te voegen om de Kalenderkringloop te ontwikkelen, welke ongeveer 52 jaar in beslag neemt. Deze kalender bestond uit een trecena – een cyclus van dertien jaar – en een veintena – een cyclus van twintig dagen. Ter aanvulling maakte men ook gebruik van de ‘Venus Cyclus’. De Maya’s maakten namelijk een kalender die gebaseerd was op de positie van de tweede planeet van ons zonnestelsel aan de sterrenhemel. Het is goed mogelijk dat men ook gebruik maakte van andere planeten die te zien waren. De Kalenderkringloop is handig als je graag de datum van een geboortedag of bepaalde religieuze perioden wilt vastleggen, maar wat met het verdere verleden? Er bestond immers geen manier om dagen vast te leggen die langer dan 52 jaar geleden plaatsvonden.

Het einde van de Lange Telling is het einde van de aarde?
De Maya’s hadden daar echter een oplossing voor. Door een vernieuwende methode te gebruiken was men in staat om de kalender uit te breiden. De kalender lijkt een beetje ouderwets te zijn, maar de kans is groot dat het gebaseerd was op hun geloofsovertuiging, de menstruele cyclus, wiskunige berekeningen die werden gedaan met behulp van de nummers dertien en twintig als de basiseenheden en een mix van astrologische mythen. De enige principele wisselwerking tussen onze moderne kalender en deze is de Haab kalender, welke bestond uit één zonnejaar, oftewel 365 dagen. Het antwoord op een langere kalender zou gevonden kunnen worden in de ‘Lange Telling’, een kalender die bestaat uit maarliefst 5126 dagen.

De Lange Telling begint met het jaar “0.0.0.0.0″. Iedere nul gaat van nul tot negentien en elke vertegenwoordigt een aantal Mayaanse dagen. De eerste dag in deze kalender zal dus 0.0.0.0.1 zijn. Op de negentiende dag hebben we 0.0.0.0.19 en op de twintigste dag verspringt deze naar 0.0.0.1.0. Deze telling gaat door tot 0.0.1.0.0 (ongeveer één jaar), 0.1.0.0.0 (ongeveer twintig jaar) en 1.0.0.0.0 (ongeveer vierhonderd jaar). De datum 2.10.12.7.1 staat dus voor de Mayaanse datum van 1012 jaren, zeven maanden en één dag. Dit is allemaal wel leuk en aardig, maar wat heeft dit te maken met het einde van de wereld?

De Mayaanse Profetie is gebaseerd op de veronderstelling dat iets ergs gaat gebeuren op de dag waarop de kalender van de Maya’s ten einde komt. Experts zijn verdeeld over de dag waarop de telling eindigt, maar als de Maya’s de nummers dertien en twintig gebruikten voor hun systemen, zou dat betekenen dat de laatste dag op 13.0.0.0.0 valt. Wanneer is dat? Nou, 13.0.0.0.0 staat voor 5126 jaar nadat de Lange Telling begon, welke verwijst naar de moderne datum van 11 augustus 3114 voor Christus. Heb je het al in de gaten? De Mayaanse kalender eindigt 5126 jaar later op 21 december 2012.

Doomsday
Wanneer iets eindigt – zelfs iets onnozels als een oeroude kalender – denken mensen dat de mensheid dan iets verschrikkelijks te wachten staat. Op het internet zijn genoeg mogelijkheden te vinden voor het laten verdwijnen van de bevolking van onze planeet. Daar zit echter niet vaak een logische gedachte achter en deze mythen zijn er daarom eigenlijk meer voor nieuwe films. De meest populaire op de aarde gerichte bedreigingen uit de ruimte zijn meteorietinslagen, zwarte gaten, gammaflitsen in nabijgelegen sterrenstelsels en de verplaatsing van de polen door een hypothetische planeet zoals Niburu. Alleen wijst er niets op dat één van deze gebeurtenis plaats gaat vinden in 2012. Iedere ‘bedreiging’ zou zelfs zijn eigen artikel im alles op te noemen wat erop wijst dat het niet gaat gebeuren moeten hebben.

De Mayaanse Profetie is puur gebaseerd op een kalender die er niet voor ontwikkeld is om een datum na 21 december 2012 vast te leggen. De Lange Telling zou weer opnieuw kunnen beginnen bij 0.0.0.0.0, maar kan ook doorgaan tot 20.0.0.0.0, wat overeenkomt met 8000 jaar na Christus. “Wanneer een kalender bij het einde van een cyclus belandt, gaat het vanzelf over in een nieuwe cyclus. In onze westerse maatschappij wordt 31 december niet gevolgd door het einde van de wereld, maar door 1 januari,” aldus wetenschapper Karl Kruszelnicki. “Dus ook de Mayaanse kalender zal verder gaan op 22 december 2012, wanneer we alweer druk bezig zijn met de inkopen voor de kerst.”