Kinderen, zielen met ADHD zijn kinderen met een zeer gevoelig bewustzijn. Deze kinderen, deze zielen die nu geïncarneerd zijn in deze tijd, zijn kinderen die heel veel moeite ondervinden van de enorme prikkels die deze wereld op hun los laat.

De prikkels die deze kinderen niet kunnen verwerken in hun bewustzijn, drijft hen tot overactiviteit.

Deze kinderen missen een aansluiting vanuit het kunnen uitdrukken van gevoel in hunzelf, naar buiten toe. Deze onmacht die deze kinderen daartoe ervaren, geeft een enorme activiteit, geeft ook de mate soms van enorme agressie door de onmacht van uitdrukken.

Deze kinderen met dat overgevoelige bewustzijn, zijn kinderen die heel veel liefde in zich dragen. Zijn kinderen die als het ware komen als dragers van het Christus-bewustzijn. Zijn kinderen die komen met een aanrakende energie, waardoor deze kinderen de taak hebben de omgeving aan te raken in het hart, aan te raken vanuit het hart, in het hart.

Deze kinderen vragen daartoe een hele andere plaats, een hele andere begeleiding. Deze kinderen vragen om een van hart tot hart contact. Deze kinderen kunnen de mentale druk die op deze wereld heerst absoluut niet verdragen. Want al deze prikkels die op deze zielen worden losgelaten, zullen deze zielen drijven tot wanhoop.

De mensen die deze zielen ontvangen, zijn mensen die daar toe ook werkelijk zijn uitgekozen. Deze ouders zijn uitgekozen om deze zielen op een dusdanige manier te begeleiden, zodat datgene wat aan krachten in deze wezens schuilt ook naar buiten te kunnen laten stromen. Op een eigen manier, op hun eigen werkelijke manier. Deze manier vraagt ruimte, vraagt tijd, vraagt aandacht en vraagt vrijheid en begrenzing, want deze kinderen zijn grenzeloos.

De grenzeloosheid is iets wat deze kinderen, wat deze zielen een grote mate van onveiligheid geeft. Deze onveiligheid kan terug worden gebracht naar veiligheid, wanneer deze kinderen binnen een mate van uiterlijk aangegeven grenzen kunnen functioneren, wanneer deze kinderen bemoedigd worden in wie ze zijn.

Al zijn de stapjes nog zo klein die ze zetten in hun groei, bemoediging/aanmoediging dan is dit voor deze zielen van groot belang. Want zij kennen niets anders dan de Liefde vanuit het hart. En zij zullen zich toch, vanuit hun keuze in dit leven te verschijnen, moeten verbinden aan deze wereld met al zijn indrukken, met al zijn communicatiestromen op uw wereld.

De communicatiestromen op uw wereld, zijn de stromen waar deze zielen heel veel problemen mee hebben en zullen krijgen. Het is nogmaals van het grootste belang een absoluut nieuwe begeleiding aan deze kinderen aan te kunnen bieden en heel, heel dicht naast ze te staan.

En kinderen die een autistische aandoening hebben?

Kinderen, zielen met een autistische aandoening, kunt u haast vergelijken met ADHD alleen vanuit een andere pool. Die andere pool is een wat stille kracht. Vanuit deze stille kracht die autistische kinderen kunnen vertonen is ook weer de onmacht zichtbaar. Het aan kunnen raken, het werkelijk kunnen verbinden vanuit het gevoel met de wereld is waar deze zielen, deze kinderen tevens een heel groot dilemma in hebben, een heel groot probleem mee hebben. Is ook wat vanuit onvermogen zich uit te kunnen drukken, een groot dilemma geeft aan onmacht.

Het is deze onmacht waar deze zielen in dit leven voor hebben gekozen, vanuit deze onmacht zo absoluut in hun eigen kracht te kunnen blijven, om daarin toch zichzelf te kunnen zijn.

Vanuit dat kleine deel wat ze kunnen verbinden met de ouders, met de omgeving, daarin zichzelf zodanig neer te kunnen zetten, dat dit hun manier van ervaren is in deze stoffelijke wereld. Maar het is een zware weg.

Deze zielen, deze autistische kinderen die op deze manier geboren worden, zijn zielen die ook heel veel warmte, liefde en geborgenheid vragen. Dit is de weg waarop de kracht, die dit autistische kind heeft, neergezet kan worden.

Hoe ga je om met kinderen die aangeven dat ze hier eigenlijk niet op aarde willen zijn?

Veel zielen die in deze tijd geïncarneerd zijn, die nu nog kinderen zijn, zijn zielen met een andere frequentie. Zijn zielen met een ander bewustzijn, zijn zielen die hier komen met een ander doel. Wanneer deze zielen uiteindelijk opgroeien en puber zijn, dan komen vaak de innerlijke conflicten. De innerlijke gevoelsstroom van deze kinderen is zodanig gericht op een heel ander doel, dat dit absoluut niet in overeenstemming is met dat wat ze op deze wereld aantreffen. Het conflict hierin is voor dit soort kinderen enorm.

De angst om hier in zichzelf een leven te moeten aanbieden, is vaak zo groot dat dit soort kinderen dit niet aankan. Wat de mensen in de omgeving van dit soort kinderen kunnen doen is: het luisteren, het aanhoren, maar ook het aanbieden van de positieve energie op deze wereld. Het ook kunnen laten zien dat er ook een andere kant is op deze aarde en dat er niet alleen maar gefocust hoeft te worden vanuit de angst, vanuit de levensangst, vanuit de incarnatie-angst van dit kind.

Want juist dit kind vraagt om een enorme veiligheid, maar vraagt ook om een ander soort van structuur. Wanneer de structuren in uw wereld niet passen bij dit soort kinderen, zult u heel dicht naast deze kinderen moeten gaan staan. Zal er met open hart gesproken moeten gaan worden, zal er vanuit het hart geluisterd moeten gaan worden en zult u vanuit uw diepste gevoel weten wat deze kinderen zou kunnen helpen.

Ik heb u eerder gezegd dat iedere ziel het erfrecht heeft van vrije keuzes. Wanneer een ziel uiteindelijk toch besluit weer terug te keren tot zijn oorsprong, is dat de vrije keus van de mens.

Mensen die achterblijven zullen hun energie zodanig tegenover deze kinderen moeten hebben neergezet, dat de achterblijvers niet met schuldgevoelens achterblijven. Dus de mens die dit overkomt, zal zichzelf inderdaad vanuit een andere manier moeten gaan koppelen aan dit soort enorme moeilijke levens. Deze levens zijn levens, die heel veel eisen van de omgeving. Wanneer u opnieuw weer in uw eigen kracht staat en vanuit deze kracht dichtbij dit soort kinderen kunt zijn en vanuit een open hart luistert en praat, zult u veel kunnen betekenen. Maar nogmaals de keuzes die een ziel/een mens maakt is altijd de eigen keuze.

De vorige vraag had meer betrekking op kinderen van 5-6 jaar. Kinderen die nu al zeggen hier niet te willen zijn.

Kinderen van 5-6 jaar zijn kinderen die nog heel erg verbonden zijn met hun oorsprong, met het bewustzijnsniveau waar ze uitgesprongen zijn, waar ze vandaan gekomen zijn. Deze kinderen hebben nog zo helder het beeld voor ogen van de energie om hen heen waar ze uitgesprongen zijn toen ze incarneerden, dat deze kinderen het beeld meenemen van hoe het was, maar ook hoe het nu hier is op deze aarde en het enorme verschil zien. Dit verschil is iets dat ze niet samen kunnen brengen. Dit soort kinderen vanuit hun diepste verbinding nog met hun herinnering aan hun komaf, zijn juist de kinderen die dan al op die leeftijd kunnen zeggen: ik wil hier niet zijn. Dit omdat het verschil enorm groot is. Dit zijn ook kinderen, die heel goed in de gaten gehouden moeten worden in hun opgroeien en deze kinderen vragen dus ook extra aandacht.

Heeft het gebruik van medicijnen om bijv. ADHD of depressie te bestrijden lichamelijke en/of geestelijke gevolgen?

Onderdrukking, werkelijke onderdrukking van datgene wat gezien zou kunnen worden. Wanneer de mens die in depressie is anti-depressiva gaat slikken, zal die datgene wat deze depressie hem of haar had kunnen leren, gaan onderdrukken. Het is een vorm van controle willen houden. Het is ook de vorm van controle die uitgeoefend wordt op kinderen met ADHD.

Wanneer er medicijnen worden verstrekt aan kinderen met ADHD zullen deze kinderen niet vanuit hun eigen stroom werkelijk op hun voeten kunnen gaan staan. Maar zal er een gecontroleerde levenshouding zijn, waardoor de omgeving beter met deze ongecontroleerde energie om kan gaan. Het zegt dus alles over de omgeving die eigenlijk de controle op dat moment zo graag in handen wil hebben, maar dit is menselijk gezien een logisch gevolg. Want kinderen met ADHD of mensen met zware depressie, zijn mensen die heel moeilijk kunnen samenleven.

Steeds opnieuw vragen de mensen toch: kunnen we samenleven, hoe kunnen we samenleven. We kunnen samenleven onder bepaalde voorwaarden en het zijn juist deze voorwaarden die gecreeerd worden. Er zijn natuurlijk legio medicijnen die goed zijn voor mensen in bepaalde situaties, maar als u het speciaal hebt over medicijnen als anti-depressiva en medicijnen voor kinderen met ADHD dan zijn dit werkelijke onderdrukkende, controlerende medicijnen, zodat deze mensen in de hand gehouden kunnen worden.

Wat gebeurt er als je stopt met deze medicatie bij deze 2 specifieke problemen?

Dan zal er een ongecontroleerdheid in de samenleving met de omgeving komen. De samenleving in de omgeving, de omstanders zijn vaak nog niet in staat om dit op te vangen. Wanneer er een kind met ADHD van medicijnen af zou gaan op het moment waarop dit medisch gezien nog niet aan de orde zou zijn, dan zou dit ongecontroleerde gedrag een enorm dilemma in het gezin kunnen betekenen en zou dat het gezin kunnen doen breken. Het komt voor dat er ADHD-kinderen zijn die wanneer ze wat ouder worden, toch uiteindelijk van de medicijnen af kunnen, omdat ze op een juiste manier zijn begeleid, omdat ze op een juiste manier hebben kunnen groeien.

Maar ADHD-kinderen die dat niet kunnen zullen altijd een deel afhankelijk blijven van het medicijn, waardoor ze toch uiteindelijk zich deels aan kunnen passen aan wat deze maatschappij van hen vraagt. Het zelfde geldt voor mensen met diepe depressies en anti-depressiva. Mensen met diepe depressies zijn mensen die werkelijk op de bodem van hunzelf verkeren, Deze mensen vragen eigenlijk om hulp, vragen om het licht in hunzelf, vragen om helderheid waarom het gebeurt in hunzelf.

Deze mensen vragen eigenlijk om een andere hulpbron, maar de reguliere geneeskunde geeft veelal heel snel dit soort middelen om controle te willen houden. Omdat de mens uiteindelijk ook zelf een deel controle in zichzelf wil terug voelen. Want de mens die werkelijk in diepe depressie zit, is een mens die ongecontroleerd in zijn bewustzijn staat en zoekt zich een veiligheid.

Deze veiligheid kan juist dat medicijn zijn, maar de werkelijke in- en aflossing van een diepe depressie zal gevonden moeten worden in het bewustzijn. Er zal dus op bewustzijn van deze mensen gewerkt kunnen gaan worden. Wanneer deze mens bereid is vanuit zijn eigen bewustzijn daarmee aan de slag te gaan m.b.v. alternatieve geneeskunde, dan zal uiteindelijk die anti-depressiva uitgesloten kunnen worden. Omdat deze mens dan niet meer afhankelijk is aan maar onafhankelijk weer opnieuw in zijn eigen leven kan staan vanuit de blijheid in zichzelf en niet meer vanuit de diep gevoelde negativiteit en afkeuring van het leven en het zelf.