Zestig jaar inmiddels geven Westerse landen ontwikkelingshulp aan Afrika, maar heeft het ook geholpen? Het is een pijnlijke vraag die lange tijd niet mocht worden gesteld, omdat bij voorbaat vast stond dat we hulp zouden blijven geven. We kunnen de armsten ter wereld immers 'niet in de steek laten'.

Maar het taboe op de vraag naar het nut van de hulp is aan het verdwijnen. Dat blijkt ook weer nu The Financial Times in zijn digitale 'arena' een publiek debat op gang wil brengen over ontwikkelingshulp.

De aftrap mag er direct zijn. "Het idee dat hulp de armoede kan systematisch kan verlichten, is een mythe. Miljoenen Afrikanen zijn nu armer geworden als gevolg van de hulp," zegt Dambisa Moyo, een econome uit Zambia en schrijfster van het boek 'Dead Aid'..

Het zijn opvallend vaak Afrikanen die zich tegenwoordig afzetten tegen het verlenen van ontwikkelingshulp - en dankzij hun zwarte huidskleur zijn hun bedenkingen niet zo makkelijk van tafel te vegen. Moyo is een van degenen die hulp een desastreus karakter toekent, vooral vanwege het corrumperende effect. "Corruptie voedt corruptie, dankzij de hulp," meent Moyo. De rijke landen kunnen helpen, door de geldkraan dicht te draaien.

Moyo heeft een sterke zaak, maar de vraag is of haar redenering altijd opgaat? De FT wijst erop dat een land als Zuid-Korea ook ooit veel hulp kreeg. En dus moet de vraag op zijn minst zijn of hulp soms schadelijk is, of altijd. De arena is geopend.