Op 30 juni 1908 vond er boven een niet bewoond deel van Rusland dat ook wel Tunguska wordt genoemd een enorme explosie plaats. De gebeurtenis is waarschijnlijk één van de langst in stand houdende mysteries van onze planeet. Wat zou een ontploffing in de atmosfeer kunnen veroorzaken waarbij duizend keer zoveel energie vrijkwam als bij het exploderen van de atoombommen in Hiroshima, een gebied ter grootte Luxemburg werd ontboomd en geen krater ontstond? Een Russische wetenschapper denkt het antwoord op die vraag te hebben gevonden: een komeet die een relatief grote hoeveelheid materiaal in de atmosfeer loosde.

Een grote komeet zou ruim een eeuw geleden in aanraking zijn gekomen met het bovenste deel van de aardse dampkring, waarbij puin van het object de atmosfeer betrad. De botsing leidde tot de krachtigste chemische explosie die tot op de dag van vandaag werd gezien en welke plaatsvond door de opwarming van de chemicaliën in het geloosde materiaal. In feite was het deel van de komeet een bom van waterstofperoxide.

Twaalfduizend jaar geleden raakte een soortgelijk groot object Noord-Amerika, waarbij vele levensvormen uitstierven. Een enorme hoeveelheid stof en as werd de atmosfeer in geblazen, waardoor onze planeet sterk afkoelde en de toen nog levende mammoeten niet wisten te overleven. Bij de explosie boven Tunguska kwam een even grote hoeveelheid energie vrij, maar gelukkig sloeg het stuk rots niet in en bleef de mensheid een ramp bespaard. Wel werd de nachtelijke hemel op het noordelijk halfrond enkele dagen verlicht.

Maar hoe weet Edward Drobyshevski - die het onderzoek uitvoerde - van de Russian Academy of Sciences zo zeker dat het meer dan honderd jaar geleden ging om een deel van een grote komeet en niet om een kleiner exemplaar? Volgens hem was de hoeveelheid energie die vrijkwam bij de chemische explosie kleiner dan de zogeheten kinetische energie van het object. Dit wijst er waarschijnlijk op dat het materiaal dat explodeerde afkomstig was van een komeet, omdat het fragment het bovenste deel van de dampkring met een lagere snelheid betrad dan het geval zou zijn geweest als het ging om een hele asteroïde of komeet. Het materiaal daalde langzamer af naar het aardoppervlak en daardoor verbrande het voordat het fragment de grond bereikte.

Bron: Universe Today